Przedprotetyczne leczenie ortodontyczne pacjenta z brakiem 13 zębów – opis przypadku

Streszczenie: Ortodontyczne przygotowanie przedprotetyczne pacjentów z dużymi brakami zębowymi jest problematyczne. Po utracie zębów sąsiadujące z nimi zęby przemieszczają się wzdłuż łuku i wysuwają się w kierunku łuku przeciwstawnego. Dochodzi też do zwiększania pneumatyzacji zatoki szczękowej. Opisano przypadek 26-letniego pacjenta ze zgryzem krzyżowym przednim i utratą 13 zębów oraz biernym wyrznięciem zębów przedtrzonowych. Wspomagając się zakotwieniem mikroimplantami, osiągnięto wyleczenie zgryzu krzyżowego oraz wyrównanie płaszczyzny zgryzu.

Słowa kluczowe: leczenie przedprotetyczne, intruzja zębów, mikroimplanty, zatoka szczękowa

Czynniki takie jak: język, wargi, siły zgryzowe, siły wyrzynania zębów i nawyki, mają wpływ na stan równowagi w jamie ustnej [1]. Ulega on zaburzeniu w wyniku utraty zębów, czego następstwami są: dryfowanie, przechylanie i nadmierne wyrzynanie się pozostałych zębów, przede wszystkim sąsiadujących z luką, co skutkuje zaburzeniem płaszczyzny zgryzu i powstawaniem kontaktów przedwczesnych [2-4]. Zmniejszona liczba zębów komplikuje leczenie ortodontyczne. Pacjenci z brakami zębowymi mają mniejszą powierzchnię ozębnową, co ogranicza możliwość przemieszczania zębów w zaplanowanym kierunku. Niemożliwe jest zastosowanie powierzchni nagryzowych, utrudnione są: stosowanie łuków wielopętlowych i wyrównanie płaszczyzny zgryzu oraz przygotowanie do wykonania przyszłego uzupełnienia protetycznego. W takich przypadkach pomocne staje się zastosowanie zakotwienia w postaci mikroimplantów, bo zwiększa efektywność leczenia ortodontycznego [5, 6]. Po utracie zębów trzonowych dochodzi do zwiększenia pneumatyzacji zatoki szczękowej [7]. Przemieszczanie zębów w takich warunkach może zakończyć się sukcesem, ale jest długotrwałe i w znacznym stopniu utrudnione [8, 9].