Reakcja ludzkich komórek struktur jamy ustnej na różne materiały endodontyczne – badanie in vitro
Podczas leczenia endodontycznego może nastąpić perforacja kanału korzeniowego lub zaistnieć konieczność zabiegów chirurgicznych w okolicy okołowierzchołkowej. Obie te procedury skutkują komunikacją komory miazgi i/lub systemu kanałów korzeniowych z przyzębiem. By uzyskać najlepsze rokowanie, należy te połączenia zamknąć i uszczelnić, by zapobiec mikroprzeciekom.
Sprawdź inne artykuły z kategorii ENDODONCJA.
Materiał odpowiedni do wypełnień kanału korzeniowego powinien:
- być biokompatybilny;
- zapewnić długotrwałe trójwymiarowe uszczelnienie wszystkich brzegów, najlepiej przez wiązanie molekularne z zębiną;
- być bakteriostatyczny, a przynajmniej nie sprzyjać wzrostowi bakterii;
- być stabilny;
- być nierozpuszczalny;
- być niewchłanialny;
- być niewrażliwy na wilgoć;
- być łatwy do przygotowania i umieszczenia w kanale korzeniowym;
- być nieprzepuszczalny dla promieni rentgenowskich;
- być bioaktywny i promować regenerację przyzębia i kości [1-4].
Tak czy inaczej, dla skutecznego leczenia endodontycznego istotna jest wysoka jakość materiału zastosowanego do wypełnienia przywierzchołkowego odcinka kanału korzeniowego albo do naprawy perforacji. W przeszłości stosowano do obturacji kanału lub naprawy perforacji rozmaite materiały, jak: amalgamat, wzmacniane cementy na bazie tlenku cynku z eugenolem (IRM, Super-EBA), cementy glasjonomerowe i żywice kompozytowe [2, 4-10]. Niestety nie znaleziono jeszcze idealnego materiału do wypełnienia przywierzchołkowego odcinka kanału korzeniowego [2, 4].
W ostatnich latach obszernie przebadano pod tym kątem mineralny agregat trójtlenkowy (MTA), udoskonalony cement portlandzki [11, 12], stwierdzając, że ma on wyraźnie mniejsze działanie cytotoksyczne i uzyskuje lepsze wyniki w zakresie właściwości fizykochemicznych, biokompatybilności, [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
