Reakcja ludzkich komórek struktur jamy ustnej na różne materiały endodontyczne – badanie in vitro

Podczas leczenia endodontycznego może nastąpić perforacja kanału korzeniowego lub zaistnieć konieczność zabiegów chirurgicznych w okolicy okołowierzchołkowej. Obie te procedury skutkują komunikacją komory miazgi i/lub systemu kanałów korzeniowych z przyzębiem. By uzyskać najlepsze rokowanie, należy te połączenia zamknąć i uszczelnić, by zapobiec mikroprzeciekom.

Sprawdź inne artykuły z kategorii ENDODONCJA.

Materiał odpowiedni do wypełnień kanału korzeniowego powinien:

• być biokompatybilny;
• zapewnić długotrwałe trójwymiarowe uszczelnienie wszystkich brzegów, najlepiej przez wiązanie molekularne z zębiną;
• być bakteriostatyczny, a przynajmniej nie sprzyjać wzrostowi bakterii;
• być stabilny;
• być nierozpuszczalny;
• być niewchłanialny;
• być niewrażliwy na wilgoć;
• być łatwy do przygotowania i umieszczenia w kanale korzeniowym;
• być nieprzepuszczalny dla promieni rentgenowskich;
• być bioaktywny i promować regenerację przyzębia i kości [1-4].

Tak czy inaczej, dla skutecznego leczenia endodontycznego istotna jest wysoka jakość materiału zastosowanego do wypełnienia przywierzchołkowego odcinka kanału korzeniowego albo do naprawy perforacji. W przeszłości stosowano do obturacji kanału lub naprawy perforacji rozmaite materiały, jak: amalgamat, wzmacniane cementy na bazie tlenku cynku z eugenolem (IRM, Super-EBA), cementy glasjonomerowe i żywice kompozytowe [2, 4-10]. Niestety nie znaleziono jeszcze idealnego materiału do wypełnienia przywierzchołkowego odcinka kanału korzeniowego [2, 4].

W ostatnich latach...