Refundacja leków oraz odpowiedzialność wystawiającego receptę

Jednym z przyznanych prawem specyficznych uprawnień zawodowych lekarzy i lekarzy dentystów jest ich prawo do wystawiania recept dla pacjentów. Wystawienie każdej recepty ma charakter sformalizowany i podlega regulacjom prawnym.

Dentysta może ordynować leki, środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego, które są dopuszczone do obrotu w Rzeczypospolitej Polskiej, oraz wyroby medyczne. Recepta stanowi w określonych prawem przypadkach podstawę dla pacjenta do otrzymania refundowanego leku, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrobu medycznego. Dentysta może wystawiać recepty na leki refundowane osobom ubezpieczonym w rozumieniu Ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. z 2008 r., Nr 164, poz. 1027, z późn. zm.) na zasadach określonych w tej ustawie oraz w:

• Ustawie z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych (Dz.U. Nr 122, poz. 696 oraz z 2012 r., poz. 95),
• Rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 8 marca 2012 r. w sprawie recept lekarskich (Dz.U. z dnia 9 marca 2012 r.).

Podstawy prawne i zasady refundacji leków

Ustawa o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych, zwana popularnie „ustawą refundacyjną”, została uchwalona 12 maja 2011 r. Wejście w życie powyższej ustawy ustalono na 1 stycznia 2012 roku, z tym że wiele istotnych jej przepisów weszło w życie już po upływie 14 dni od ogłoszenia w Dzienniku Ustaw. Wprowadziła ona nowe zasady dotyczące refundacji, urzędowe ceny i marże na leki finansowane ze środków publicznych. Termin „refundacja” nie jest zdefin...