Reinkluzja zębów mlecznych – opis przypadku

Inni autorzy uważają, że w przypadku wystąpienia hipo- lub oligodoncji ważne jest zachowanie prawidłowej wysokości zwarcia poprzez leczenie protetyczne, co pozwala na przywrócenie właściwej funkcji narządu żucia. W przypadkach średnio nasilonej reinkluzji (faza A1), przy obecności zawiązków zębów stałych, zalecają oni odbudowę protetyczną zębów zagłębionych w celu przywrócenia ich funkcji zgryzowych oraz stymulowania resorpcji i eksfoliacji. Proponowana przez nich obserwacja trwa do 6 miesięcy. Po tym czasie, jeżeli ząb nie ulegnie eksfoliacji, należy wykonać ekstrakcję (7). Podobny plan obserwacji i rozpoczęcia leczenia ekstrakcyjnego zastosowano w opisanym przypadku. Dzięki leczeniu ortodontycznemu udało się uniknąć powikłań, a wada zgryzu, uniemożliwiająca prawidłowe funkcjonowanie układu stomatognatycznego, została zniwelowana.

Shalish i wsp. (8) badali, czy istnieje związek między częstością występowania anomalii zębowych i infraokluzją zębów trzonowych mlecznych. Grupę badaną stanowiło 99 pacjentów, u których wystąpiła reinkluzja co najmniej jednego zęba mlecznego na głębokość powyżej 1 mm od mezjalnego brzegu pierwszego zęba trzonowego stałego. Na podstawie zdjęć pantomograficznych i analizy modeli diagnostycznych określano obecność anomalii zębowych, takich jak ageneza zębów stałych, mikrodoncja zębów siecznych bocznych górnych, przemieszczenie dopodniebienne kłów i dystalne przechylenie drugich dolnych zębów przedtrzonowych stałych. Autorzy wykazali od dwóch do siedmiu razy większą częstotliwość występowania anomalii zębowych u pacjentów z infraokluzją zębów mlecznych niż u pacjentów bez reinkluzji. Konkludując, uznali, że zdiagnozowanie infraokluzji zębów mlecznych może być markerem rozwijających się w późniejszym wieku anomalii zębowych. W przedstawionym przez nas przypadku wystąpiła hipodoncja zęba 35 i 15, co potwierdza istnienie związku między infraokluzją i występowanie...