Rodzinna oligodoncja obejmująca braki zawiązków pierwszych zębów trzonowych

W etiologii braków zawiązków uwzględniane są zarówno czynniki genetyczne, jak i środowiskowe, działające zarówno przed, jak i po urodzeniu. Wśród czynników środowiskowych wymienia się głównie przebyte infekcje wewnątrzmaciczne (zwłaszcza różyczkę), urazy oraz chemioterapię i radioterapię (12). Osiągnięcia ostatnich lat z dziedziny biologii molekularnej i genetyki ułatwiały zrozumienie genezy problemów związanych z rozwojem zębów (11).

Celem pracy jest przedstawienie dwóch pacjentów (brata i siostry), u których zdiagnozowano występowanie oligodoncji. W obu przypadkach stwierdzono braki m.in. pierwszych trzonowców, a oprócz występowania oligodoncji nie stwierdzono żadnych innych nieprawidłowości.

Opis przypadku

Do Przychodni zgłosiła się matka z 7-letnim synem w celu diagnostyki i leczenia. Lekarza kierującego zaniepokoił brak pierwszych stałych trzonowców górnych. Badanie zewnątrzustne wykazało prawidłowy profil twarzy oraz brak asymetrii. W badaniu klinicznym wewnątrzustnym stwierdzono obecność następujących zębów stałych: pierwszych dolnych trzonowców, siekaczy górnych centralnych oraz siekaczy dolnych bocznych. W wywiadzie matka pacjenta nie podała występowania żadnych jednostek chorobowych, jedynie przebytą operację przepukliny pachwinowej. Pacjent wykazywał poprawną higienę, w wywiadzie stomatologicznym nie odnotowano ekstrakcji.

Wykonano pantomogram, na którym uwidoczniono liczne braki zawiązków zębowych. Na podstawie badania klinicznego i radiologicznego zdiagnozowano oligodoncję i stwierdzono braki następujących zawiązków: 16, 17, 12, 22, 25, 26, 27, 31, 41, 47 (fot. 1).

Uwidoczniono początkowe stadium formowania zawiązka zęba 37 przy braku dr...