Sposoby natychmiastowego uzupełnienia braków zębów po ekstrakcji – przegląd piśmiennictwa
Kolejnymi etapami wykonywania protez są: ustalenie zwarcia centralnego zgodnie z przyjętymi zasadami, dobór zębów sztucznych, określenie zasięgu i głębokości odciążeń oraz zaplanowanie przebiegu klamer, jeżeli w jamie ustnej pozostają zęby własne pacjenta.
Opracowanie modelu gipsowego powinno być wykonane przez lekarza (a nie technika) na podstawie badania podatności błony śluzowej, analizy zdjęć radiologicznych, aby możliwie dokładnie przewidzieć kształt wyrostka zębodołowego po ekstrakcji. Modele gipsowe szczęki i żuchwy opracowuje się odmiennie ze względu na różnice w utkaniu kostnym i kierunku zaników.
Opracowanie modelu gipsowego szczęki:
- Sposób Reinchenbacha (przy planowaniu ekstrakcji z jedynie niewielkim wygładzeniem brzegów kostnych): zęby gipsowe ścina się do poziomu szyjek, a następnie wykonuje się zagłębienia na głębokość 1-3 mm i wygładza się brzegi. Najczęściej stosuje się ten sposób, gdy przyczyną ekstrakcji są zmiany okołowierzchołkowe i nie ma zaników kości w obrębie przyzębia brzeżnego. W przypadku znacznego zaniku kości wyrostka zębodołowego z powodu periodontopatii z modelu gipsowego poza ścięciem zębów zeskrobuje się warstwę gipsu z grzbietu wyrostka i od strony przedsionkowej, aby nadać mu kształt półokrągłego wału. Ilość zebranego gipsu zależy od stopnia zaniku kości, głębokości kieszeni i grubości płata dziąsłowego.
- Sposób Neilla (przy planowanym zmniejszeniu wypukłości wyrostka zębodołowego – alweotomia przez przegrody międzyzębowe). Po usunięciu zębów przednich wiertłem szczelinowym wycina się przegrody międzyzębowe, blaszkę przedsionkową odcina się przy brzegach dystalnych, a następnie uciska palcami, zamykając w ten sposób światło zębodołu. Na modelu gipsowym zęby ścina się do [...]
Ten materiał dostępny jest dla zalogowanych użytkowników.
Załóż konto i dołącz do grona użytkowników naszego portalu!
Chcesz mieć dostęp do wszystkich materiałów na portalu?
Reklama
