Środki płuczące i metody dezynfekcji kanałów korzeniowych stosowane w endodoncji
EDTA
Sól sodowa kwasu etyleno-dwuaminoczterooctowego, potocznie EDTA, to związek chelatujący. Znajduje zastosowanie w opracowywaniu kanałów wąskich i zobliterowanych ze względu na swoje właściwości – powinowactwo do jonów wapnia, co powoduje rozmiękanie zębiny. Podczas stosowania konieczne jest częste wymienianie środka ze względu na ograniczoną ilość jonów wapnia, które może związać. Najczęściej ta substancja spotykana jest jako składnik środków lubrikujących, jak również w postaci płynu (1). EDTA posiada właściwości przeciwbakteryjne, jednak niewystarczające, aby traktować ten środek jako jedyny podczas leczenia endodontycznego. Zaobserwowano znaczą redukcję E. coli przy jednoczesnym braku skuteczności na E. fecalis (11). Kolejny problem stanowi fakt, że nie usuwa warstwy mazistej. Z tego względu konieczne jest używanie NaOCl. Biorąc pod uwagę fakt, że podchloryn sodu nie usuwa związków nieorganicznych, zastosowanie obu środków w sekwencji płukania ma korzystny wpływ na końcowy efekt chemo-mechanicznego opracowania kanałów korzeniowych (12).
MTAD
W 2003 roku Torabinejad i wsp. stworzyli nowy środek płuczący, który posiada zarówno chelatujące, jak i przeciwbakteryjne właściwości. W jego skład wchodzi m.in. 3-proc. doksycyklina oraz 4,25-proc. kwas cytrynowy. Środek ten został zaprojektowany w taki sposób, aby trzy główne składniki działały synergicznie przeciwko bakteriom. W badaniach wykazano, że posiada działanie od 1-6% gorsze od podchlorynu sodu przeciwko E. fecalis. Podobnie jak w przypadku chlorheksydyny, jego przeciwbakteryjne działanie może zostać zaburzone przez obecność zębiny oraz albumin pozostałych w kanałach korzeniowych. Wykazano, że środek efektywnie usuwa warstwę mazistą podczas ostatecznego płukania oraz [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
