Leczenie wady zgryzu klasy II u rosnącego dziecka za pomocą skonstruowanego we własnym zakresie, indywidualnie dopasowanego stałego aparatu funkcjonalnego

Plan leczenia

Pacjent był nastolatkiem z niedorozwojem żuchwy. Można było zatem zastosować terapię miofunkcjonalną, spodziewając się dobrych wyników. Dodatkowo rodzice pacjenta opowiadali się za leczeniem niechirurgicznym,mniej czasochłonnym, z zastosowaniem mniej nieporęcznego i mniej rzucającego się w oczy aparatu funkcjonalnego.Zdecydowaliśmy się więc na jednofazową terapię miofunkcjonalną z zastosowaniem własnej produkcji aparatu funkcjonalnego z systemem wielozamkowym. Zastosowaliśmy aparat sztywny, dzięki czemu można było osiągnąć pożądaną łączną korekcję szkieletową i zębowo-zębodołową.

Zasada działania i produkcja aparatu

Sztywny stały aparat funkcjonalny działa ograniczająco na wzrost szczęki, podobnie jak wyciąg typu headgear, za to sprzyja protruzji żuchwy (14). Zestawiwszy modele robocze łuku górnego i dolnego w taki sposób,by zęby sieczne pozostawały w relacji brzeg do brzegu,górną część aparatu wyposażono w haczyk w kształcie litery L wystający w kierunku doprzednim o 3 mm oraz element w kształcie litery U z górnym ramieniem o długości15 mm, zgiętym pod kątem 90° i biegnącym równolegle do szyjki zęba w kierunku dolnego brzegu rurki policzkowej dolnej. Koniec dystalny zagięto tak, by było stro zaokrąglony. Długość dolnego ramienia utrzymano na poziomie 3/4 długości górnego ramienia. Następnie obustronnie haczyki w kształcie litery L przyspawano punktowo od policzkowej strony pionowego ramienia elementu w kształcie litery U, aby zapewnić stabilność. Na koniec oba elementy zlutowano i wypolerowano za pomocą gumowej tarczy polerskiej, tworząc górną część przypominającą „łabędzia” (ryc. 2a).

Dolna część aparatu została wykonana sekwencyjnie jako prostokąt o długości 4 mm i szerokości 5 mm,uformowany ...