Leczenie implantoprotetyczne bezzębia z zastosowaniem protez overdenture z belkowym systemem retencyjnym – opis przypadków

Zastosowanie w rehabilitacji bezzębia protez nakładowych overdenture (OVD), wspartych na implantach śródkostnych, znacząco wpływa na zwiększenie skuteczności prowadzonej terapii (ponad 95%) (1, 2). Stosowanie protez typu overdenture (OVD) jest wskazane u pacjentów z trudnymi warunkami pod­łoża, osobami z wrodzonymi wadami rozwojowymi oraz nabytymi ubytkami w obrębie twarzoczaszki ze wzglę­du na wysoką retencję i stabilizację takich rozwiązań. Jest to również zalecane postępowanie u pacjentów z epilepsją. U pacjentów z uogólnionymi napadami sto­sowanie osiadających, konwencjonalnych uzupełnień protetycznych wiąże się z dużym ryzykiem ich uszkodze­nia i w konsekwencji połknięcia bądź aspiracji do dróg oddechowych, co stanowi bezpośrednie zagrożenie dla ich zdrowia, a nawet życia (3, 4).

Leczenie

Postępowanie w prezentowanym leczeniu implan­toprotetycznym wiąże się w pierwszej kolejności z osadzeniem implantów. Za optymalną liczbę wszczepów w przypadku wykonania ruchomych protez OVD uważa się cztery (5, 6). Liczba oraz lokalizacja wszczepów będą bezpośrednio wpływały na sposób przenoszenia ob­ciążenia. Podparcie mieszane: śluzówkowo-kostne oraz implantowe, uzyskuje się w przypadku wszczepienia od dwóch do czterech implantów. Podparcie całkowi­cie na implantach uzyskuje się przy większej ich liczbie, choć jest też możliwe już przy czterech wszczepach – w przypadku zastosowania połączeń belkowych, kiedy dystalne kładki występują w postaci jednostronnie pod­partych wypustek (cantilever bars) za dystalnymi implan­tami. Wypustki o długości 5-7 mm swoim zasięgiem nie powinny przekraczać okolicy pierwszego zęba przed­trzonowego (przy dwóch wszczepach w żuchwie) i nie powinny być dłuższe od długości głównej kładki (5, 7-9). Badania porównujące rozkład sił generowanych przy użytkowaniu protez OVD wspartych dwoma niezbloko­wanym...