Termoplastyczne metody wypełniania kanałów korzeniowych

Robberecht i wsp. przeprowadzili badanie, w którym porównali skuteczność dwóch metod wypełnienia kanałów: metotę pojedynczego ćwieka (o zwiększonej stożkowatości) oraz technikę CWT. W badaniu oceniano następujące parametry: mikroprzeciek okołowierzchołkowy, dopasowanie ćwieka głównego, obecność lub brak sealera, ilość pustych przestrzeni, wypełnienie kanałów dodatkowych i delty korzeniowej. W wyniku przeprowadzonego badania wykazano wyraźnie istotną statystycznie zależność pomiędzy morfologią kanału a jego wypełnieniem w przypadku metody pojedynczego ćwieka: kanały okrągłe były wypełnione szczelnie, natomiast owalne wykazywały dużą ilość pustych przestrzeni. Metody termoplastyczne charakteryzowały się lepszą jakością wypełnienia aniżeli metoda pojedynczego ćwieka [7-9].

Cueva-Guig i wsp. porównali mikroprzeciek okolicy wierzchołkowej między następującymi metodami wypełnienia kanałów: kondensacji bocznej na zimno, CWT, metody pojedynczego ćwieka oraz iniekcji gutaperki. Nie uzyskali w badaniu różnic istotnych statystycznie pomiędzy grupami. We wszystkich metodach zaobserwowano istnienie niewielkiego mikroprzecieku w okolicy wierzchołkowej [1].

Wnioski

Kondensacja boczna gutaperki na zimno, pomimo swoich wad, nadal pozostaje złotym standardem w endodoncji. Metody termoplastyczne zapewniają lepszą jakość wypełnienia kanału. Są szybsze i wygodniejsze w użyciu dla lekarza dentysty. Zapewniają dobrą homogenność i umożliwiają wypełnienia kanałów o skomplikowanej morfologii. Przede wszystkim jednak umożliwiają wypełnienie kanałów dodatkowych i delty korzeniowej, czyli użycie ich zapewnia trójwymiarowe wypełnienie systemu kanałów korzeniowych.

dr n. med. Kata...