Trakcja ortodontyczna zatrzymanych kłów szczęki z wykorzystaniem mechaniki łuków segmentowych

Streszczenie: Na powodzenie trakcji zatrzymanego kła wpływają w sposób istotny zasady mechaniki ortodontycznej. W niniejszej publikacji omówiono główne badania obrazowe stosowane do diagnostyki i lokalizacji zatrzymanych kłów, możliwe czynniki etiologiczne tego stanu oraz najbardziej wskazane rozwiązania mechaniczne.

Słowa kluczowe: zatrzymane kły, ortodoncja prewencyjna, tomografia komputerowa, trakcja, zęby zatrzymane

Uwapnienie kłów szczęki rozpoczyna się w innym czasie niż stałych zębów trzonowych szczęki i siekaczy centralnych. Jednak kły potrzebują dwukrotnie więcej czasu na całkowite wyrznięcie, muszą się bowiem przemieścić o około 22 mm od dna oczodołu do swojego ostatecznego położenia, co czyni je bardziej podatnymi na czynniki środowiskowe [1] (ryc. 1).

Sposób wyrzynania się stałych kłów szczęki można wytłumaczyć„teorią prowadzenia”, zgodnie z którą wyrzynanie się ich następuje w ślad za siekaczami bocznymi. W przypadkach agenezji siekaczy bocznych lub nieprawidłowego ich kształtu kły nie znajdują właściwej drogi, która umożliwiłaby ich normalne wyrzynanie się [2].

Zęby, których wyrzynanie ustaje, zanim staną się widoczne, nazywane są zębami zatrzymanymi. Podział czynników wewnątrzpochodnych i zewnątrzpochodnych, które mogą blokować wyrzynanie się zębów, przedstawia ryc. 2.

Głównymi czynnikami lokalnymi związanymi z etiologią zatrzymania zębów są: niewystarczająca przestrzeń do wyrzynania się z powodu niedorozwoju szczęki, wczesna utrata zęba mlecznego, po której następuje zmniejszenie przestrzeni na ząb stały, zbyt długie utrzymywanie się kłów mlecznych, nadmiar tkanki włóknistej w obrębie dziąseł, gdzie mogą ...