Udzielanie świadczeń stomatologicznych po zmianach – cz. I

Przedmiotem artykułu jest przybliżenie zmian na polskim rynku medycznym w zakresie form organizacyjno- prawnych świadczenia usług stomatologicznych (tj. udzielania świadczeń zdrowotnych przez lekarzy dentystów) związanych z wejściem w życie nowej ustawy o działalności leczniczej.

Rok 2011 przyniósł zmiany na rynku świadczeń zdrowotnych związane z wdrożeniem jego ustawowej, jednakże tylko częściowej reformy. Zmiany dotyczą przede wszystkim świadczeniodawców medycznych, a szczególnie dopuszczalnych form organizacyjno-prawnych udzielania świadczeń zdrowotnych. Narzędziem reformy stała się Ustawa z 15 kwietnia 2011 roku o działalności leczniczej (Dz.U. z 1 czerwca 2011 r.), która obowiązuje od 1 lipca 2011 r.

W aspekcie prawnym i praktycznym przedmiotem, a także istotą wykonywania zawodu dentysty jest udzielanie pacjentom świadczeń zdrowotnych w zakresie stomatologii. W perspektywie rynkowej będzie to świadczenie usług stomatologicznych. Udzielanie świadczeń zdrowotnych każdego rodzaju, w tym świadczeń stomatologicznych, może odbywać się legalnie tylko pod warunkiem udzielania ich przez osoby mające odpowiednie, prawem określone kwalifikacje, a także w odpowiedniej formie organizacyjnoprawnej. Do 30 czerwca 2011 r. udzielanie świadczeń zdrowotnych, w tym także w zakresie stomatologii, mogło odbywać się zasadniczo tylko w jednej z trzech form przewidzianych prawem, tj.: zakładu opieki zdrowotnej, indywidualnej lub grupowej praktyki lekarskiej. Natomiast od 1 lipca nastąpiły zmiany na rynku usługodawców medycznych związane z wejściem w życie Ustawy z 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej. W rezultacie świadczenia stomatologiczne mogą być udzielane w bardziej różnorodnej formie niż dotychczas. Przedmiotem artykułu jest przybliżenie zmian na polskim rynku medycznym w zakresie form organizacyjno-prawnych świadczenia usług stomatologicz...