Rekonstrukcja protetyczna zęba po urazie mechanicznym
Po tym czasie pacjentka zgłosiła się na kontynuację leczenia, nie skarżyła się na dolegliwości ze strony zęba 35. W ocenie klinicznej ząb wykazywał prawidłową ruchomość, a stan przyzębia brzeżnego nie budził zastrzeżeń.
Przystąpiono do dalszego etapu leczenia: kanał zęba przygotowano pod metalowy wkład koronowo-korzeniowy ze względu na całkowite zniszczenie korony klinicznej zęba (4). Został on opracowany na ⅔ długości, zachowując jego anatomiczny przebieg. Pozostawiono 3 mm gutaperki od wierzchołka radiologicznego. Szerokość wkładu nie przekroczyła ⅓ szerokości korzenia. Ze względu na pozostałe cienkie ściany boczne korony klinicznej zostały one obniżone tak, aby ich wysokość nie przekraczała dwukrotnej szerokości. Zachowano jednak konieczną obręcz tkanek zęba, tak aby uzyskać korzystny ferulle effect – zapewnia on większą wytrzymałość odbudowywanego zęba i szczelność wkładu (5).
Na koniec wizyty pobrano wycisk dwuwarstwowy jednoczasowy masą elastomerową, wycisk zębów przeciwstawnych oraz wykonano rejestracje zwarcia centralnego. Ząb został ponownie zabezpieczony materiałem tymczasowym (fot. 3).
Trzecia wizyta kliniczna obejmowała kontrolę wkładu koronowo-korzeniowego w jamie ustnej oraz osadzenie go na cement glasjonomerowy, ponowne pobranie wycisku dwuwarstwowego jednoczasowego masą elastomerową i rejestrację koloru przyszłego uzupełnienia protetycznego (fot. 4-5). Czwarta wizyta kliniczna odbyła się w celu przymierzenia i zacementowania korony metalowo-ceramicznej (fot. 6-9).
Podsumowanie
[...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
