Wpływ choroby refluksowej na stan jamy ustnej – przegląd piśmiennictwa

Badania Kaczmarek i wsp. wykazały statystycznie istotnie większą wartość wskaźnika PUW/Z, w tym składowe, tj. liczbę zębów z ubytkami próchnicowymi oraz liczbę zębów usuniętych u pacjentów z chorobą refluksową (10). Autorzy odnotowali ponadto istotnie większy odsetek pacjentów z GERD, u których występowały erozja, abrazja zębów (w większości przypadków dominuje jedna ze zmian) w porównaniu do grupy kontrolnej (10). U osób chorych odnotowano także istotnie większe wartości wskaźnika OHI-S, API i mSBI (zmodyfikowanego wskaźnika krwawienia). U pacjentów z chorobą refluksową stwierdzono przeciętnie łagodne zapalenie dziąseł (mSBI = 10-20%) (14).

W przypadku zaś wskaźnika CPI odnotowano 3-krotnie częściej pacjentów z chorym przyzębiem w grupie badanej (mniejszy odsetek osób ze zdrowym przyzębiem i bez kamienia nazębnego) w porównaniu do grupy kontrolnej (10). Badania Frączak i wsp. wykazały, na podstawie wskaźnika CPITN, że u 80% pacjentów z omawianą chorobą występowały pogłębione kieszonki dziąsłowe – 3,5-5,5 mm – III° CPITN (12). Kantunarić i wsp. stwierdzili również większe wartości wskaźnika kamienia nazębnego u pacjentów z GERD (17). Potwierdzają to badania Pilck i Romanowicz (18).

Frączak i wsp. na podstawie badań własnych stwierdzili, że GERD przyczynia się do zmniejszenia ilości wydzielania śliny oraz jej pH, wzrostu podatności i nasilenia procesu próchnicowego, zwiększenia ilości osadu i kamienia nazębnego oraz nasilenia choroby przyzębia (12). Munoz i wsp. nie zaobserwowali natomiast różnic w wartościach wskaźnika płytki nazębnej, krwawienia dziąseł czy też większej liczby zębów objętych procesem próchnicowym (19). Kaczmarek i wsp. są zdania, że większy odsetek periodontopatii lub nasilona intensywność procesu próchnicowego powinny być wiązane z pogorszeniem higieny jamy ustnej, a nie z przebiegiem GERD (10).