Wpływ metody leczenia złamań wyrostków kłykciowych żuchwy na przebieg drogi stawowej

Materiał

Grupę badaną stanowiło 60 pacjentów, u których w latach 2015-2017 przeprowadzono leczenie złamań wyrostków kłykciowych żuchwy, kwalifikując ich – w zależności od wyboru metody leczenia – do jednej z 2 grup:

• grupa 1: 20 chorych – zachowawczo-ortopedyczne leczenie złamań wyrostków kłykciowych przy użyciu wyciągu elastycznego opartego na nazębnych szynach standardowych,
• grupa 2: 40 chorych – chirurgiczne leczenie złamań wyrostków kłykciowych żuchwy.

Grupę kontrolną stanowiło ostatecznie 20 zdrowych ochotników z grupy studentów bez schorzeń ogólnoustrojowych w wywiadzie, urazów i dysfunkcji ssż.
Kwalifikacja do grup została oparta na pełnych badaniach klinicznych i diagnostyce obrazowej – pantomogram, TK 3D.

Z historii chorób oraz w trakcie badania kontrolnego chorego wezwanego od pół roku do roku od urazu zostały odnotowane dane, które uwzględniono w analizie statystycznej i służyły do ewentualnej dyskwalifikacji z badania: wiek, płeć, obciążenia (tak/nie), uzębienie, czas od urazu do zabiegu, typ złamania i rodzaj leczenia, czas utrzymania wiązania elastycznego w przypadku pacjentów leczonych metodą zachowawczo-ortopedyczną, obecność powikłań w gojeniu.

Kryteria kwalifikacji do dalszej instrumentalnej analizy:

• potwierdzone badaniem klinicznym i obrazowym złamanie wyrostka kłykciowego/wyrostków kłykciowych, które poddano leczeniu zachowawczo-ortopedycznemu lub chirurgicznemu,
• wiek powyżej 18. r.ż.,...