Wpływ metody leczenia złamań wyrostków kłykciowych żuchwy na przebieg drogi stawowej
Materiał
Grupę badaną stanowiło 60 pacjentów, u których w latach 2015-2017 przeprowadzono leczenie złamań wyrostków kłykciowych żuchwy, kwalifikując ich – w zależności od wyboru metody leczenia – do jednej z 2 grup:
- grupa 1: 20 chorych – zachowawczo-ortopedyczne leczenie złamań wyrostków kłykciowych przy użyciu wyciągu elastycznego opartego na nazębnych szynach standardowych,
- grupa 2: 40 chorych – chirurgiczne leczenie złamań wyrostków kłykciowych żuchwy.
Grupę kontrolną stanowiło ostatecznie 20 zdrowych ochotników z grupy studentów bez schorzeń ogólnoustrojowych w wywiadzie, urazów i dysfunkcji ssż.
Kwalifikacja do grup została oparta na pełnych badaniach klinicznych i diagnostyce obrazowej – pantomogram, TK 3D.
Z historii chorób oraz w trakcie badania kontrolnego chorego wezwanego od pół roku do roku od urazu zostały odnotowane dane, które uwzględniono w analizie statystycznej i służyły do ewentualnej dyskwalifikacji z badania: wiek, płeć, obciążenia (tak/nie), uzębienie, czas od urazu do zabiegu, typ złamania i rodzaj leczenia, czas utrzymania wiązania elastycznego w przypadku pacjentów leczonych metodą zachowawczo-ortopedyczną, obecność powikłań w gojeniu.
Kryteria kwalifikacji do dalszej instrumentalnej analizy:
- potwierdzone badaniem klinicznym i obrazowym złamanie wyrostka kłykciowego/wyrostków kłykciowych, które poddano leczeniu zachowawczo-ortopedycznemu lub chirurgicznemu,
- wiek powyżej 18. r.ż.,
- brak innych schorzeń/dolegliwości ze strony ssż w wywiadzie,
- pacjent z uzębieniem co najmniej 10 zębów w szczęce i 10 zębów w żuchwie – możliwa ocena relacji zgryzowych – podtrzymanie zwarcia.
Kryteria wyłączenia:
- pacjenci niepełnoletni,
- schorzenia lub uraz stawu skroniowo-żuchwowego w wywiadzie,
- uzębienie resztkowe – brak ustalonego na zębach własnych zwarcia.
[...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
