Wpływ metody leczenia złamań wyrostków kłykciowych żuchwy na przebieg drogi stawowej

Wstępne wyniki

Leczeniu zachowawczo-ortopedycznemu poddano 20 chorych (12 kobiet i 8 mężczyzn). Leczenie chirurgiczne przeprowadzono u 40 pacjentów, w tym 12 kobiet i 28 mężczyzn, i wykonano następujące zabiegi: zespolenie wewnątrzustrojowe (11), zewnątrzustrojowe (9), zewnątrzustrojowe z wyłuszczeniem głowy w ssż (13), zewnątrzustrojowe z przecięciem gałęzi żuchwy (7) . Grupę kontrolną stanowiło 12 kobiet i 8 mężczyzn (tab. 1, wykres 1).

Najmniejsze odchylenie średniej wartości zakresu drogi stawowej w stosunku do grupy kontrolnej odnotowano w grupie zachowawczo-ortopedycznej oraz w grupie leczonej chirurgicznie zabiegiem zespolenia wewnątrzustrojowego. Średnie wartości drogi stawowej w grupie kontrolnej wynosiły: dla stawu prawego – 12,73 mm, dla stawu lewego – 12,69 mm, i były zgodne z danymi piśmienniczymi. Zarówno leczenie zachowawczo-ortopedyczne, jak i chirurgiczne wykazywały zmniejszenie średnich wartości drogi stawowej w stosunku do normy (tab. 2).

Dyskusja

Leczenie zachowawczo-ortopedyczne wiąże się z założeniem na 3 tygodnie wiązań międzyszczękowych opartych na szynach standardowych (4, 5). Najczęstszą skargą chorych po tego typu zabiegach był szczękościsk lub brak prawidłowego zgryzu, co zauważono w badaniach Worsaae’a, Thorna (6) oraz Ellisa i wsp. (7). Metody te dominowały w dawnych latach, kiedy rzadziej dochodziło do złamań wieloodłamowych z przemieszczeniem. Dużo częściej kwalifikowano chorych do takiego leczenia. Nikt wtedy nie rozumiał jeszcze potrzeby re...