Korzystny wpływ ortodontycznego ruchu zęba na stan przyzębia w przypadku głębokiej recesji dziąsła siekacza żuchwy od strony twarzowej

Streszczenie: Przez recesję dziąsła rozumiemy odsłonięcie powierzchni zęba na skutek dowierzchołkowego przesunięcia dziąsła. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie przypadku klinicznego dorosłej pacjentki ze szkieletową klasą I i z głęboką recesją dziąsła lewego siekacza centralnego żuchwy. Na oba łuki zębowe założono wstępnie wyregulowany aparat ortodontyczny o slocie 0,022 x 0,028. Zastosowano łuki prostokątne, z dodatkiem torku językowego korzeni, zwłaszcza dla lewego siekacza centralnego żuchwy. W trakcie aktywnego leczenia stosowano elastyczne wyciągi międzyszczękowe i pionowe klasy II w celu uzyskania zaguzkowania zębów bocznych. Ruch ortodontyczny z zastosowaniem zlokalizowanego biomechanicznego układu sił w obrębie lewego siekacza centralnego żuchwy zapewnił dobrą okluzję anatomiczną i czynnościową, a przede wszystkim dobry stan zdrowia dziąseł i przyzębia. Dalsza obserwacja wykazała stabilne wyniki leczenia z utrzymywaniem się prawidłowego stanu zdrowia przyzębia i poprawą zaguzkowania zębów.

Słowa kluczowe: recesja dziąseł, ruch ortodontyczny zęba, wyciągi elastyczne klasy II

Recesja dziąsła oznacza odsłonięcie powierzchni zęba wskutek dowierzchołkowego przesunięcia dziąsła [1]. W jej rozwoju odgrywają rolę liczne czynniki, takie jak choroba przyzębia [2] i uraz mechaniczny [3], które są uważane za główne elementy patogenezy recesji dziąseł. Również niestarannie przeprowadzone leczenie ortodontyczne może prowadzić do recesji dziąseł [4], lecz etiologia jest często wieloczynnikowa [5].

Chociaż w piśmiennictwie występują sprzeczne opinie co do możliwości spontanicznej poprawy recesji dziąseł w następstwie ruchu ortodontycznego [6], niewątpliwe jest, że może ona zaburzać estetykę [7] i pow...