Wpływ zastosowania implantów o wąskiej średnicy na wskaźnik ich przetrwania w kostnych strukturach tkankowych

Romeo i wsp. wykonali badania prospektywne oparte na wynikach badań klinicznych i radiologicznych z 7-letniej obserwacji, porównując implanty o wąskiej średnicy 3,3 mm do implantów o standardowej średnicy 4,1 mm. W tym czasie zastosowano 122 wąskie implanty o rozmiarze 3,3 mm u 68 pacjentów i wsparto na nich 45 protez częściowych i 23 protezy jednozębowe. Jednocześnie prowadzono badanie ze standardowymi implantami średnicy 4,1 mm. Osiągnięty wynik trwałości implantów o wąskiej średnicy w szczęce wyniósł 98,1%, poziom powodzenia – 96,1%, a w żuchwie odpowiednio: 96,9% oraz 92%. Zbliżone wyniki osiągnięto w grupie, w której zastosowano standardowe implanty. Trzy implanty o wąskiej średnicy zostały utracone w szczęce w odcinku bocznym, a dwa – w odcinku przednim żuchwy. Stwierdzono, że wysoki stopień trwałości uzyskuje się w szczęce, nawet z niskim poziomem gęstości kości. Stąd też nie ustalono jasnego powiązania pomiędzy umiejscowieniem implantu a mogącym wystąpić niepowodzeniem (3).

Comfort i wsp. oparli wyniki na przeprowadzonym badaniu prospektywnym u 9 pacjentów, którym wszczepiono 23 implanty o wąskiej średnicy 3,3 mm (2). Przez 5 lat co roku badano je klinicznie i radiologicznie. Jeden z implantów uległ dezintegracji w pierwszym roku od umieszczenia, natomiast pozostałe 22 funkcjonowały z powodzeniem. Poziom trwałości, który osiągnięto, wyniósł 96%.

Zinsli i wsp. wykonali badania prospektywne na grupie 149 pacjentów, u których zastosowano 298 implantów. W okresie pięciu lat poziom trwałości wąskich implantów wyniósł 98,7%, a po 6 latach – 96,6% (7).

Renouard i Nisand przeprowadzili badania retrospektywne. W wyniku analizy stwierdzono, że implanty o wąskiej średnicy cechują się niskim wskaźnikiem niepowodzenia, jak również poziomem utraty kości właściwym dla tych o standardowej średnicy. Analiza badań dotyczyła łącznie 461 pacjentów, u których zastosowano 809 implantów o wąskiej średnicy. Okres obserwacji wahał się od roku do 10 lat. Uzyskany wynik średniej trwałości został ustalony na poziomie 95,5%. Nie stwierdzono związku pomiędzy utratą kości (marginal) a średnicą implantu (8).

Biorąc pod uwagę rozmiar implantu, należy zaznaczyć, że stosowanie implantów o wąskiej średnicy nie jest nową metodą, ponieważ w latach 70. ub.w. stosowano już śruby bikortykalne opatentowane przez D. Garbaccio. Mają one długość 30 mm, natomiast średnica wynosi 2,25 mm, i są zaopatrzone w 3-5 gwintów o średnicy od 3,5 do 4,5 mm. Wykorzystują one zasadę bikortykalnego oparcia związanego z oporem blaszki kortykalnej kości od strony powierzchni żującej i oporem przeciwległej blaszki kortykalnej, np. dna zatoki szczękowej lub kości podniebienia bądź też części korowej kości żuchwy.

Sprawdź wszystkie produkty stomatologiczne dostępne w naszym sklepie internetowym

Zastosowanie implantów o wąskiej średnicy wiąże się z wieloma korzyściami, ale również tego typu rozwiązania mają wady. Wśród zalet wyróżniono:

1. możliwość uniknięcia rozległych zabiegów odbudowy kości,
2. obniżone krwawienie,
3. krótszy czas gojenia się podłoża kostnego,
4. możliwość implantacji u pacjentów z wyrostkiem zębodołowym zbyt wąskim dla pełnowymiarowych implantów,
5. małoinwazyjną technikę zabiegową,
6. łatwą stabilizację protezy na implantach (4).

W odniesieniu do wad wskazano na:

1. nieco obniżony wskaźnik BIC (Body to Implant Contact), który w przypadku implantów o wąskiej średnicy wynosi około 53 ± 4% w przypadku kości żuchwy, natomiast w przypadku kości szczęki jest on nieznacznie niższy – 51 ± 15%,
2. zwiększone ryzyko złamania implantu spowodowane obniżonymi właściwościami mechanicznymi,
3. zwiększone ryzyko przeciążenia implantu.

Jak wynika z powyższych badań, implanty o wąskiej średnicy cechują się stosunkowo wysokim poziomem trwałości, który wielokrotnie był właściwy dla tych o standardowym rozmiarze i wynosił powyżej 90%. W konsekwencji trzeba poszukiwać innych czynników decydujących o powodzeniu wykorzystania wąskich implantów, którymi – jak się podkreśla w literaturze – mogą być: czas obciążenia po wszczepieniu, właściwy dobór pacjenta, dobre właściwości kostne (1).

Piśmiennictwo

1. Ortega-Oller I., Suarez F., Galindo-Moreno P. i wsp.: The influence of Implant Diameter on Its Survival: A Meta-Analysis Based on Prospective Clinical Trials. „J. Periodontol”, 2014, 85, 569-580.
2. Comfort M.B., Chu F.C.S., Chai J. i wsp.: A 5-year prospective study on small diameter screw-shaped oral implants. „Journal of Oral Rehabilitation”, 2005, 32, 341-345.
3. Romeo E., Lops D., Amorfini L., Chapasco M. i wsp.: Clinical and radiographic evaluation of small-diameter (3,3-mm) implants followed for 1-7 years: A longitudinal study. „Clin Oral Implants Res”, 2006, 17, 139-148.
4. Rybicki M., Jaworska E., Samolczyk-Wanyura D.: Miniimplanty – proste wyjście z trudnej sytuacji – doświadczenia własne. Opis przypadku. „Protetyka Stomatologiczna”, 2011, LXI, 4, 312-316.
5. Polizzi G., Fabbro S., Forri M. i wsp.: Clinical application of narrow Brånemark System implants for single-tooth restorations. „Int J Oral Maxillofac Implants.”, 1999, 14 (4), 496-503.
6. Andersen E., Saxegaard E., Knutsen B. M., Haanaes H.R.: A prospective clinical study evaluating the safety and effectiveness of narrow-diameter threaded implants in the anterior region of the maxilla. „Int J Oral Maxillofac Implants”, 2001, 16, 217-224.
7. Zinsli B., Gesser T., Mericske E., Mericske-Stern R.: Clinical evaluation of smalldiameter ITI implants: a prospective study. „International Journal of Oral & Maxillofacial Implants”, 2004, 19, 92-99.
8. Renouard F., Nisand D.: Impact of implant length and diameter on survival rates. „Clin. Oral. Imp. Res.”, 2006, 17 (Suppl. 2), 35-51.