Wybielanie zębów z żywą miazgą

Żele wybielające

Preparaty tego typu mogą być używane zarówno przez pacjenta w warunkach domowych, jak i przez stomatologa w gabinecie dentystycznym.

Do wybielania profesjonalnego stosuje się silniejsze preparaty – nadtlenki mocznika i wodoru o stężeniu 25-38%. W celu przyspieszenia reakcji można zastosować źródła ciepła i światła, np. laser argonowy, półprzewodnikowy, lampę łukową, polaryzacyjną, diodową czy plazmową. Przy podjęciu decyzji odnośnie do wybielania powinno ustalić się przyczynę przebarwień, sprawdzić szczelność wypełnień i dopiero wtedy przejść do samego zabiegu (2, 3).

Na samym początku należy zabezpieczyć tkanki miękkie w celu ochrony przed oparzeniem lub podrażnieniem środkiem wybielającym. Używa się w tym celu różnego rodzaju spandeksów, materiałów zabezpieczających (np. Oraseal) czy płynnego koferdamu. Jeśli występują silne przebarwienia, można potraktować te powierzchnie kwasem fosforowym o stężeniu 30-37% przez 5-7 sekund w celu zwiększenia przenikania środka wybielającego. Następnie aplikuje się preparat wybielający bezpośrednio na zęby lub można nasączyć nim przyciętą gazę. Część środków występuje w postaci dwóch strzykawek, w jednej strzykawce znajduje się stężony nadtlenek wodoru, a w drugiej – katalizator, które trzeba zmieszać przed użyciem – jako przykład może posłużyć nam dostępny powszechnie na rynku Opalescence Xtra Boost (1-3).

Warstwę żelu o grubości 0,5-1 mm nakłada się na powierzchnie wargowe i policzkowe, tak aby lekko zachodziła na brzegi sieczne, i powierzchnie żujące; w celu dodatkowej aktywacji żel można naświetlać ...