Nowoczesne podejście do wypełnienia kanałów korzeniowych – wykorzystanie Elements IC w praktyce klinicznej – opis przypadku
Wypełnianie kanałów
Współcześnie wypełnianie kanałów odbywa się przy użyciu materiałów uszczelniających oraz ćwieków. Uważa się, iż samodzielne użycie tych materiałów jest niewystarczające. Wśród tych pierwszych wyróżnia się materiały na bazie tlenku cynku i eugenolu, tj. Caryosan czy Endomethasone N, zawierający kokrtykosteroidy. Obecnie te materiały są coraz rzadziej stosowane ze względu na ich cechy, tj.: kurczliwość i dużą rozpuszczalność, przebarwienia tkanek, zaburzenie wiązania materiałów złożonych.
Kup prenumeratę czasopisma "TPS - Twój Przegląd Stomatologiczny" na dlaspecjalistow.pl.
Wyróżnia się również materiały na bazie wodorotlenku wapnia, tj. Sealapex czy Apexit, charakteryzujące się kilkoma zaletami: dobrą tolerancją przez tkanki, małą kurczliwością czy działaniem przeciwbakteryjnym. Jednak ich cechą częściowo negatywną jest dużą rozpuszczalność, która niestety powoduje resorpcje ze światła kanału i nieszczelność jego wypełnienia. Można wyróżnić również uszczelniacze na bazie cementów szkło-jonomerowych, tj. Ketac-Endo Aplicap, charakteryzujące się właściwościami wiążącymi zębinę, jednak z tego względu są bardzo problematyczne w usunięciu w przypadku konieczności ponownego leczenia kanałowego, co sprawia, że nie są zbyt często wykorzystywane. Obecnie dużą popularnością, ze względu na przyleganie brzeżne, mały skurcz i niewielką rozpuszczalność, a więc stosunkową dużą stabilność w kanale, cieszą się materiały na bazie żywic syntetycznych, tj. AH Plus, Adseal. Jednym z nowszych materiałów są preparaty na bazie tworzyw sztucznych – siloksanów, tj. RoekoSeal czy GuttaFlow, będący dwuskładnikowym materiałem, półpłynnym. Charakteryzują się nieznaczną rozszerzalnością podczas wiązania, co umożliwia delikatne uszczelnienie kanalików zębiny i kanałów bocznych. Od [...]
