Wykorzystanie wirtualnej symulacji set-up przy planowaniu kamuflażu ortodontycznego w leczeniu wady zgryzu klasy III

Streszczenie: Celem niniejszej pracy było podkreślenie znaczenia wirtualnej symulacji set-up w planowaniu leczenia wady zgryzu klasy III u dorosłej pacjentki z umiarkowanym stłoczeniem zębów przednich w łuku dolnym i ze zgryzem krzyżowym przednim oraz z dwoma nadliczbowymi siekaczami dolnymi.

Słowa kluczowe: korekcja ortodontyczna, zgryz krzyżowy, ząb nadliczbowy, ząb sieczny, ekstrakcja zęba

Leczenie szkieletowej wady zgryzu klasy III u dorosłych pacjentów stanowi wyzwanie dla ortodonty, głównie w aspekcie wyboru między kompensacyjnym leczeniem ortodontycznym a przygotowaniem ortodontycznym do zabiegu ortognatycznego [1-7].

W wielu sytuacjach lęk przed zabiegiem chirurgicznym i dążenie pacjenta do satysfakcji z wyglądu twarzy powodują, że wybiera on kamuflaż ortodontyczny [1, 4, 6, 8]. Tak więc jedną z możliwych strategii leczenia pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi wadami zgryzu klasy III jest kompensacyjne leczenie ortodontyczne powiązane z ekstrakcją zębów [6, 8-10]. Tradycyjnie w celu uzyskania kamuflażu ortodontycznego najczęściej wybiera się do ekstrakcji zęby przedtrzonowe; jednakże stosowano też inne warianty ekstrakcji, takie jak ekstrakcja zęba siecznego dolnego [3, 5, 6, 9, 11].

Ekstrakcja siekacza dolnego w leczeniu wad klasy III jest opcją wykorzystywaną przede wszystkim u pacjentów z rozbieżnością wielkości zębów w analizie Boltona [5]. Obecność takiej rozbieżności ma znaczący wpływ na planowanie leczenia ortodontycznego, wymagając zmniejszenia masy zęba, czy to przez pionowe zeszlifowanie szkliwa (stripping), czy ekstrakcję zęba [12, 13].

Obecność zębów nadliczbowych sprzyja dysproporcji górnych i dol...