WZW jako choroba zawodowa – epidemiologia zachorowań na przykładzie województwa śląskiego

Choroby zakaźne przenoszone drogą naruszenia ciągłości tkanek, w tym wirusowe zapalenia wątroby, są rozpowszechnione na całym świecie. Osoby pracujące w placówkach udzielających świadczeń medycznych powinny pracować w taki sposób, by nie dopuścić do zakażenia pacjenta oraz siebie. Poprawnie prowadzona dekontaminacja sprzętu medycznego, materiału opatrunkowego oraz powierzchni i rąk jest gwarantem bezpieczeństwa w gabinecie stomatologicznym.

Każda osoba korzystająca ze świadczeń medycznych ufa, że kontakt z placówką medyczną, w tym również z gabinetem stomatologicznym, będzie sprzyjał poprawie zdrowia i trzeba dołożyć wszelkich starań, by tak rzeczywiście było.

Wirusowe zapalenie wątroby to choroba zakaźna wywołana przez wirusy hepatotropowe, które prowadzą do pierwotnego uszkodzenia wątroby.

Wirusy zapalenia wątroby szerzą się drogą fekalno-oralną (hepatitis A virus, hepatitis E virus) oraz drogą krwi i innych płynów ustrojowych (hepatitis B virus, hepatitis C virus, hepatitis D virus) (1, 2).

W placówkach leczniczych największe znaczenie epidemiczne mają wirusy, które są przenoszone drogą krwi i innych płynów ustrojowych. Większość zakażonych wirusem HCV choruje bezobjawowo (około 80%), a mało charakterystyczne objawy prodromalne mogą doprowadzać do późnej diagnostyki zakażeń u pacjentów, w związku z tym liczba zarejestrowanych zakażeń WZW C jest mocno niedoszacowana (3). W przypadku zakażeń HBV szacuje się, że nawet 30% zakażeń przebiega w sposób bezobjawowy (4). Między innymi w związku z powyższymi faktami każdego pacjenta należy traktować jako potencjalne źródło zakażenia i wdrażać takie procedury postępowania, które minimalizują ryzyko przeniesienia zakażenia zarówno w płaszczyźnie pacjent – personel,...