Zaburzenie wyrzynania stałego odpowiednika przy reinkluzji zęba mlecznego – opis przypadku oraz przegląd piśmiennictwa

Streszczenie: Celem pracy jest omówienie etiopatogenezy procesu reinkluzji, objawów klinicznych i radiologicznych oraz sposobów leczenia w oparciu o piśmiennictwo. Przedstawiono przypadek pacjenta z całkowitą reinkluzją zęba 75, która doprowadziła do poziomego zatrzymania stałego następcy. Ząb usunięto chirurgicznie, po pięciu miesiącach kontrolne badanie radiologiczne wykazało sukces terapeutyczny w postaci samoistnej pionizacji zatrzymanego zęba 35. W pracy podkreślono, jak ważne są wczesna diagnostyka jako prewencja możliwych powikłań oraz wybór odpowiedniego sposobu leczenia.

Słowa kluczowe: reinkluzja, infraokluzja, zęby mleczne, wymiana uzębienia

Reinkluzja jest procesem, który polega na ponownym zagłębianiu się w kości wyrostka zębodołowego zęba, który wcześniej całkowicie lub częściowo uległ wyrznięciu. W piśmiennictwie zjawisko to określane jest również jako: infraokluzja, infrapozycja, ząb zatopiony lub zanurzony [1, 2]. Do reinkluzji dochodzi głównie w okresie wymiany uzębienia i mogą jej ulegać wszystkie zęby trzonowe mleczne, wyjątkowo mleczne kły. Zjawisko to rzadko może dotyczyć również pierwszych zębów trzonowych stałych [3]. Częstość występowania tego zaburzenia w populacji polskiej waha się od 0,07 do 1%, zaś w populacji zagranicznej dotyczy 1-9% [4]. 

Wyróżnia się następujące rodzaje reinkluzji: 

• reinkluzję częściową, kiedy ząb ulega zatopieniu do połowy wysokości koron sąsiadujących zębów (faza A1) lub głębiej (faza A2),
• reinkluzję całkowitą (faza B), kiedy ząb zanurza się pod błonę śluzową, zachowując kontakt ze środowiskiem jamy ustnej przez wąski kanał wyścielony nabłonkiem [1, 2, 5-7].

Wyodrębnia się ró...