Ocena metodą elementów skończonych wpływu dodania zaczepu do alignera na zamykanie diastemy w uzębieniu szczęki

Streszczenie: Celem niniejszego badania była ocena wpływu zaczepu na ruch zęba wywoływany przez aligner z tworzywa sztucznego. Zamykanie diastemy, podczas którego prawy i lewy centralny siekacz szczęki były przemieszczane w całości, symulowano metodą elementów skończonych. Długotrwałe ruchy ortodontyczne uzębienia szczęki symulowano poprzez akumulację wyjściowego przemieszczenia zębów, wywołanego elastycznym odkształceniem więzadła ozębnej. Siekacz ulegał przechyleniu i rotacji zaraz po założeniu alignera, niezależnie od obecności zaczepu. Po odpowiednio długim czasie ząb w alignerze z zaczepem znajdował się w pozycji pionowej i był przemieszczony w całości, natomiast w alignerze bez zaczepu pozostawał przechylony. Wykazano zatem, że zaczep był skuteczny dla uzyskania całościowego ruchu zęba.

Słowa kluczowe: aligner, diastema, elementy skończone

Leczenie ortodontyczne z wykorzystaniem przezroczystych alignerów ma przewagę estetyczną nad leczeniem konwencjonalnym za pomocą aparatów złożonych z łuków i zamków. Oprócz estetycznego punktu widzenia ma bardzo prostą zasadę, zgodnie z którą aligner, wykonany na podstawie docelowego lub przewidywanego wyglądu uzębienia, jest po prostu zakładany na zęby pacjenta. W najnowszych alignerach do aktywnej kontroli ruchu zęba używa się zaczepów. Leczenie alignerem jest łatwiejsze niż tradycyjnym aparatem ortodontycznym, który musi być odpowiednio zaprojektowany, by móc kontrolować ruch zęba.

Dokładność kliniczną leczenia alignerami badano, porównując wirtualny model docelowego uzębienia z uzębieniem uzyskanym po leczeniu. Kravitz i wsp., oceniając dokładność poszerzania, zwężania, intruzji, ekstruzji, przechylania w kierunku mezjalno-dystalnym lub wargowo-- językowym oraz rotacji zębów przednich, wykazali średnią ...