Ocena metodą elementów skończonych wpływu dodania zaczepu do alignera na zamykanie diastemy w uzębieniu szczęki

Wyniki

Ryc. 4 ukazuje ruch siekacza centralnego zaraz po nałożeniu alignera. Ruch ten został wywołany elastycznym odkształceniem więzadła ozębnej i alignera. Zarys przemieszczonego siekacza ukazano, 20-krotnie powiększając jego przesunięcie. Sylwetka czerwona wskazuje pozycję wyjściową, a niebieska – pozycję docelową, do której ząb przesuwa się o 0,1 mm w kierunku mezjalnym. Na ryc. 4 siekacz centralny uległ przechyleniu i rotacji niezależnie od zaczepu. Przy zwiększaniu modułu Younga alignera do 2000 GPa siekacz przemieścił się całkowicie do pozycji docelowej, niezależnie od zaczepu.

Na ryc. 5 ukazano ustawienie przemieszczonego siekacza przy liczbie powtórzeń N = 500. W alignerze bez zaczepu korona siekacza przesunęła się do pozycji docelowej, ale wierzchołek korzenia prawie się nie poruszył (ryc. 5a). W alignerze z zaczepem ustawienie siekacza całkowicie pokryło się z pozycją docelową (sylwetka niebieska), co oznacza, że skuteczność ruchu wynosiła prawie 100% (ryc. 5b). W tym przypadku siekacz mógł podlegać ruchowi w całości, podczas gdy pozostałe zęby prawie się nie poruszyły.

Ryc. 6 przedstawia siły kontaktowe działające na koronę tuż po założeniu alignera. W alignerze bez zaczepu siły kontaktowe działały tylko po dystalnej stronie korony (ryc. 6a). Siły kontaktowe wywierały siłę mezjalną F oraz momenty sił M1 i M2 odpowiadające siłom wywieranym za pośrednictwem zamka w aparacie tradycyjnym. W alignerze z zaczepem siły kontaktowe działały nie tylko na dystalną stronę korony, ale także na zaczepy, powodując w ten sposób wzrost wartości F, M1 i M2 (ryc. 6 b). Moment siły M1 przy zastosowaniu zaczepu wzrósł prawie 3-krotnie.

Ryc. 7 przedstawia naprężenie równoważne w alignerze zaraz po założe...