Zamykanie przestrzeni przy użyciu alignerów

Dobór pacjentów i postawa ortodonty

Niezależnie od wszystkich zaawansowanych technologii stojących za alignerami, najważniejszym kryterium powodzenia leczenia jest właściwy dobór pacjentów. Niektóre stany kliniczne, takie jak zgryz otwarty, lepiej poddają się skutecznemu leczeniu za pomocą alignerów, podczas gdy inne, takie jak zgryz głęboki połączony ze szparowatością, są trudniejsze do leczenia, ale przede wszystkim ortodonta musi umieć prawidłowo ocenić psychologiczny i behawioralny profi l pacjenta, aby określić jego stopień zaangażowania i motywacji. Ponieważ alignery to aparaty ruchome, które należy nosić stale, leczenie wymaga dużego stopnia zdyscyplinowania i zaangażowania w osiąganie zaplanowanych celów. Perfekcyjne planowanie biomechaniczne i cała nowoczesna technologia nie mają sensu, jeśli pacjent nie stosuje się do zaleceń i alignery nie są noszone prawidłowo. Bardzo ważne jest, by komunikacja między ortodontą a pacjentem była w najwyższym stopniu przejrzysta i by pacjent wziął na siebie współodpowiedzialność za powodzenie leczenia, które jest od tego w dużym stopniu uzależnione.

Być może ta ostatnia kwestia jest głównym powodem, dla którego ortodonci sprzeciwiają się wdrażaniu alignerów jako rutynowej opcji, uważając, że w ich przypadku mają słabszą kontrolę nad wynikami leczenia w porównaniu z aparatami stałymi, których skuteczność w mniejszym stopniu zależy od współpracy z pacjentem.

Ortodonta decydujący się na rozpoczęcie stosowania alignerów musi mieć na uwadze, że oprócz motywowania pacjenta w trakcie leczenia będzie musiał przyjąć bardziej proaktywną postawę podczas planowania, przewidując ewentualne działania uboczne wybranej biomechaniki. Inaczej niż w przypadku aparatów stałych, w których jest możliwość szybszego reagowania i korygowania jej [tzn. ...