Zasady szlifowania zębów pod uzupełnienia stałe pełnoceramiczne
Zasady preparacji pod korony
W sytuacjach, kiedy istnieją przeciwwskazania do zastosowania wkładów przy znacznym zniszczeniu korony, skłonności do próchnicy czy estetycznej odbudowie odcinka przedniego lub konieczności podniesienia wysokości zwarcia i odbudowie kształtu anatomicznego zębów abrazyjnych, alternatywnym rozwiązaniem są korony protetyczne. W tym przypadku należy stworzyć przestrzeń dla przyszłego uzupełnienia. W tym celu redukujemy filar zęba we wszystkich trzech wymiarach według określonych zasad, które mają na celu uzyskanie optymalnej retencji i trwałości uzupełnienia. Preparacja tkanek zęba powinna być możliwie oszczędna. Należy zredukować wypukłości i podcienie tak, aby powstały kikut zachował relief anatomicznego kształtu zęba, a jego najszerszy obwód znajdował się na poziomie dziąsła. Ściany zęba powinny być zbieżne ku powierzchni zgryzowej w granicach 5-7°. W praktyce klinicznej taka zbieżność jest trudna do uzyskania. Według literatury wartość kąta zbieżności ścian do 22° jest uznawana za prawidłową i klinicznie osiągalną (24-26). Na wartość uzyskanego kąta zbieżności ma wpływ kilka parametrów, takich jak widoczność czy dostęp. Uzyskiwano mniejsze wartości kątów zbieżności dla zębów przedtrzonowych w porównaniu z zębami trzonowymi. Wysokość filaru powinna wynosić przynajmniej 3 mm dla zapewnienia zadowalającego utrzymania (17).
Przeczytaj inne artykuły z kategorii PROTETYKA I DYSFUNKCJE NŻ.
Preparację zęba rozpoczynamy od usunięcia ewentualnej próchnicy i wypełnień oraz retrakcji dziąsła w celu lepszego uwidocznienia okolicy przydziąsłowej. Kolejne czynności obowiązujące przy preparacji przedstawiają się następująco:
- Redukcja powierzchni żującej lub [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
