Diagnostyka i leczenie zatrzymanych stałych górnych kłów

TITLE: Diagnostics and treatment of impacted permanent upper canines
STRESZCZENIE: Zaburzenia wyrzynania kłów częściej dotyczą zębów w łuku górnym. Częstość retencji wynosi od 1 do 2,5%. Wśród czynników etiologicznych wymieniane są przede wszystkim: długość korzenia (rozwój korzenia kła górnego trwa dwa razy dłużej niż sąsiedniego pierwszego przedtrzonowca), długi tor i późny czas wyrzynania, nieprawidłowe położenie i rotacja zawiązka, zaburzenia kolejności wyrzynania zębów, opóźniona resorpcja zęba mlecznego oraz zwężenie i skrócenie łuku zębowego. Około 9. roku życia ząb powinien być wyczuwalny w przedsionku jamy ustnej. Brak stałych kłów i obecność przetrwałych mlecznych powinny wzbudzić niepokój. W tym wypadku należy wykonać badania radiologiczne. Do najczęściej wykorzystywanych metod diagnostycznych należą: badania radiologiczne zębowe i zgryzowe szczęki, badanie pantomograficzne oraz tomografia komputerowa wiązki stożkowej. Postępowaniem z wyboru jest leczenie chirurgiczno-ortodontyczne. Celem pracy była ocena postępowania diagnostycznego i leczenia zatrzymanych kłów szczęki.
SŁOWA KLUCZOWE: ząb zatrzymany, ortodoncja, chirurgia stomatologiczna
SUMMARY: Eruption disorders of canines are more common in the upper dental arch. The retention frequency ranges from 1 to 2.5%. The aetiological factors include: root length (the development of the upper canine root takes twice as long as that of the adjacent first premolar), long path and late eruption time, incorrect position and rotation of the tooth germ, disturbances in the sequence of tooth eruption, delayed resorption of the deciduous tooth, and narrowing and shortening of the dental arch. Around the age of 9, the tooth should be palpable in the vestibule of the oral cavity. The absence of permanent canines and the presence of persistent deciduous teeth should be alarming. In such a case, radiological examinat...