Zatrzymany dolny siekacz boczny. Opis przypadku

Stłoczenie zębów to nieprawidłowość zębowa często spotyka­na u ludzi. Konsekwencją występowania stłoczeń jest obser­wowany niedomiar miejsca dla uzębienia stałego. We wcześ­niejszych badaniach podkreślano znaczenie przestrzeni zapasowej w zapobieganiu stłoczeniom zębów. Wielkość przestrzeni zapaso­wej, mierzona od powierzchni mezjalnej pierwszego stałego zęba trzonowego do powierzchni dystalnej siekacza bocznego obustron­nie, może wynosić do 4,3 mm. W niektórych przypadkach obecność przestrzeni zapasowej umożliwia spontaniczną korektę stłoczenia wielkości 1-2 mm (1, 2). Według Gianelly A.A. przestrzeń zapasowa dotyczy bardziej różnicy szerokości między II mlecznymi zębami trzonowymi a II stałymi zębami przedtrzonowymi. Drugie zęby przedtrzonowe (jako węższe) umożliwiają korektę stłoczenia (2).

Określenie przyszłych nieprawidłowości zębowych jest możliwe, jeżeli zostaną wzięte pod uwagę następujące trzy objawy stłoczeń: już istniejące stłoczenie siekaczy w uzębieniu mieszanym, brak fizjologicznych trem w uzębieniu mlecznym oraz przedwczesna utrata mlecznego kła na skutek eksfoliacji z powodu dotylnego przemieszczenia bocznego siekacza.

Trzeci objaw wydaje się wskazywać na średni i ciężki zakres stłoczeń z możliwą koniecznością zastosowania seryjnych ekstrak­cji (3). Ponadto obecność stłoczeń ma negatywny wpływ na jakość higieny jamy ustnej. Liczne badania wskazały istnienie zależności między odkładaniem się płytki nazębnej, rozwojem próchnicy, chorobami przyzębia a występowaniem stłoczeń zębów (4, 5, 6). Według Staufera i wsp. częstość występowania stłoczeń dolnych siekaczy jest najwyższa w przypadku nieprawidłowości zębowych o wieloczynnikowej etiologii (6). Etiologia stłoczeń jest często dzie­dziczna, manifestująca się albo zbyt dużymi zębami w stosunku do prawidłowo ukształtowanych podstaw kostnych lub niewy­starczającą ilością miej...