Możliwości terapeutyczne w przypadku zatrzymanego kła w szczęce górnej – opis przypadku

Title: Therapeutic options in the case of retained canine in the upper jaw – a case report
Streszczenie: W artykule opisano zaburzenie o charakterze zatrzymania zęba w szczęce górnej, możliwe przyczyny tego typu nieprawidłowości zębowych oraz sposób postępowania na przykładzie własnego przypadku klinicznego z przemieszczeniem przedtrzonowca w miejsce po usuniętym kle.
Słowa kluczowe: ząb zatrzymany, stożkowa tomografia komputerowa, zatrzymanie zęba całkowite i częściowe
Summary: The article describes a tooth retention disorder in the upper jaw, possible causes of this type of dental abnormalities, and a procedure to be followed based on the example of our own clinical case with the relocation of a premolar to the site of the extracted canine.
Keywords: impacted tooth, cone beam computed tomography, complete and partial tooth retention

Zatrzymane kły stanowią dość częsty problem w leczeniu ortodontycznym. Zjawisko zatrzymania kłów jest obserwowane w 0,8-4,9% (w populacji kaukaskiej 1-2%). Kieł zatrzymany stanowi drugi co do częstości występowania (po trzecich zębach trzonowych) ząb zatrzymany. Należy również pamiętać, iż fizjologiczny czas wyrzynania kłów to okres między 11. a 13. rokiem życia, a zawiązek kła stałego powstaje krótko przed urodzeniem się dziecka. Jego mineralizacja w zakresie korony klinicznej rozpoczyna się około 4.-5. miesiąca (w okresie płodowym) do 9. miesiąca okresu postnatalnego życia i trwa do 3. roku życia (eksfoliacja ma miejsce w 11. r.ż. wg Avery’ego) (1-3). Proces mineralizacji rozpoczyna się od strony podniebiennej. Górny kieł do około 9.-10. roku życia powinien przebyć drogę do przodu i w dół tak, że w badaniu palpacyjnym powinien być wyczuwalny wysoko w przedsionku jamy ustnej, w pozycji policzkowo-przedsionkowej, nad mlecznymi kłami. O zatrzymaniu całkowitym (<...