Znieczulenie miejscowe w endodoncji
Znieczulenie przewodowe
Znieczulenie przewodowe polega na zablokowaniu przewodnictwa włókien czuciowych nerwów obwodowych. Środek znieczulający wprowadza się w bliskie sąsiedztwo pnia nerwu lub splotu nerwowego. W ten sposób przy użyciu niewielkiej ilości roztworu iniekcyjnego dochodzi do znieczulenia tkanek na większym obszarze.
Znieczulenie przewodowe w stomatologii po raz pierwszy zastosowano w 1885 roku. Amerykański chirurg W.S. Halstead przeprowadził wówczas zabieg znieczulenia pnia nerwu podoczodołowego żuchwy (1, 16, 28).
Aby uzyskać skuteczne znieczulenie w bocznym odcinku żuchwy, stosuje się blokadę nerwu zębodołowego dolnego. Środek miejscowo znieczulający deponuje się w otworze żuchwowym lub nieco powyżej, w miejscu wejścia nerwu zębodołowego dolnego do kanału żuchwowego. Przy prawidłowym podaniu anestetyku znieczulenie to jest skuteczne prawie w 100%. Wewnątrzustnie znieczulenie wykonuje się przy szeroko otwartych ustach. Palcem wskazującym lewej ręki napina się błonę śluzową, opierając opuszkę na przednim brzegu gałęzi żuchwy. Igłę wprowadza się 0,5 cm nad powierzchnią zgryzową zębów dolnych na niewielką głębokość, gdzie deponuje się około 0,5 ml środka znieczulającego w celu wyłączenia nerwu językowego (fot. 2). Następnie, po zwolnieniu napięcia błony śluzowej, bez wykłuwania igły przesuwa się strzykawkę poza linię pośrodkową, na kieł strony przeciwnej. W tym położeniu igłę wprowadza się do oporu kostnego i deponuje około 1,5 ml anestetyku (fot. 3). Znieczulenie występuje po upływie 5-10 minut od chwili wprowadzenia środka znieczulającego. Najczęściej przyczyną niedostatecznego znieczulenia w tym przypadku jest podanie środka znieczulającego poniżej otworu żuchwowego, gdzie nerw zębodołowy dolny znajduje [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
