Afty jako zmiany na błonie śluzowej jamy ustnej o niezgłębionej przyczynie – przegląd piśmiennictwa

Etiologia powstawania aft

Etiologia RAS nie została jednoznacznie sprecyzowana, w związku z czym stwierdza się jego wieloczynnikowe uwarunkowanie.

Najważniejszą rolę w powstawaniu aft w jamie ustnej przypisuje się zaburzeniom wrodzonej i nabytej odpowiedzi immunologicznej. Odpowiedź wrodzona związana jest z odpornością nieswoistą uzyskiwaną między innymi przez ciągłość barier organizmu, właściwości fagocytarne i cytotoksyczne komórek układu odpornościowego oraz funkcję lizozymu i interferonu. U osób cierpiących na RAS zauważono stan ciągłej preaktywacji neutrofili, wzrost produkcji reaktywnych form tlenu oraz wysoki poziom elastazy neutrofilowej, co może prowadzić do uszkodzenia błony śluzowej i powstawania zmian o charakterze nadżerkowym (5, 6). Odpowiedź nabyta związana jest z odpowiedzią swoistą, a uwarunkowana jest działalnością limfocytów T oraz limfocytów B produkujących przeciwciała. W tym kontekście u osób z RAS zaobserwowano także zmianę profilu cytokin wydzielanych przez limfocyty T na rzecz cytokin prozapalnych.

Wyniki niektórych badań sugerują także autoimmunologiczny profil RAS, ponieważ u osób z aftami niejednokrotnie stwierdzano obecność autoprzeciwciał przeciwko desmosomom i błonom podstawnym (7, 8).

Innym czynnikiem rozwoju zespołu aft nawracających są uwarunkowania genetyczne i rodzinne występowanie choroby, które potwierdzone zostały w badaniach Rogersa z 1997 r. oraz Scully’ego i Portera z 2008 r. Uprzednio upatrywano przyczyny w obecności genetycznie zdeterminowanych antygenów zgodności tkankowej HLA A2 i HLA B12, ale wyniki tych badań nie zostały potwierdzone.

Jedną z pierwszych, lecz dyskusyjnych teorii na temat etiologii RAS b...