Duże zmiany okołowierzchołkowe – i co teraz zrobić?

MTAD stanowi połączenie izomeru tetracykliny, kwasu cytrynowego oraz detergentu. Jest bardziej skuteczny w eliminacji E. faecalis niż podchloryn sodu, a połączenie obu tych substancji znacząco zwiększa skuteczność eliminacji E. faecalis [5, 6].

Kolejne etapy leczenia

Kolejnym istotnym etapem leczenia w przypadku występowania zmian okołowierzchołkowych jest dokładne, szerokie opracowanie kanałów korzeniowych. Należy szczególną uwagę przywiązać do dokładnego wyznaczenia długości roboczej, gdyż zarówno opracowanie na zbyt małą długość i niedopełnienie kanału, jak i przepchnięcie materiału stawiają w wątpliwość długotrwały efekt leczenia [7]. Niektórzy autorzy jednak zalecają podczas opracowywania kanałów pracę narzędziami na długość przekraczającą wyznaczoną długość roboczą, tłumacząc to postępowanie ułatwieniem drenażu płynu z wnętrza zmiany, co jednocześnie zmniejsza ciśnienie w jej wnętrzu. Brak jest jednak badań naukowych potwierdzających skuteczność tej metody [5, 6]. Niezmiernie istotna jest szczelność wypełnienia kanału, dlatego też metody pojedynczego ćwieka nie mają zastosowania w leczeniu zębów ze zmianami OKW [8].

Przy podejmowaniu decyzji o wyborze metody leczenia nie bez znaczenia jest również wiek pacjenta. W prawidłowym gojeniu po leczeniu endodontycznym rozległych zmian OKW istotne znaczenie mają zdolności regeneracyjne tkanek. Te z kolei ulegają zmniejszeniu wraz z wiekiem. U osób starszych zachodzą nieodwracalne zmiany w tkankach przyzębia oraz w kości wyrostka zębodołowego (zmniejszenie elementów komórkowych na rzecz włóknistych w miazdze, zmniejszenie światła kanału oraz poszerzenie otworu anatomicznego, utrudniające dokładne opracowanie i wypełnienie, gorsze ukrwienie tkanek). Warto więc rozważyć zasadność przeprowadze...