Elektroniczna dokumentacja medyczna

Każdy podmiot wykonujący działalność leczniczą ma prawny obowiązek prowadzenia, ochrony oraz udostępniania określonym osobom i podmiotom dokumentacji medycznej. Dotyczy on zarówno podmiotów leczniczych, jak i praktyk zawodowych, a realizowany jest w praktyce przez personel medyczny, w szczególności przez lekarzy i lekarzy dentystów. Zadanie to stanowi jeden z podstawowych standardów prawnych wykonywania zawodu dentysty, a także korelat prawa pacjenta do dokumentacji medycznej, bowiem zgodnie z ustawą o prawach pacjenta (art. 23) ma on prawo do dostępu do dokumentacji medycznej dotyczącej jego stanu zdrowia oraz udzielonych mu świadczeń zdrowotnych.

Problematyka dokumentacji medycznej jest uregulowana w rozdziale 7 Ustawy z 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (tekst jednolity: Dz.U. z 2017 r., poz. 1318), zwanej dalej u.p.p., a także w Rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 9 listopada 2015 r. w sprawie rodzajów, zakresu i wzorów dokumentacji medycznej oraz sposobu jej przetwarzania (Dz.U. z 2015 r., poz. 2069), zwanym dalej r.d.m.

Jednym z rodzajów dokumentacji medycznej wyodrębnianym z uwagi na formę prowadzenia jest elektroniczna dokumentacja medyczna (EDM). Pierwotnie EDM miała obowiązywać wszystkich świadczeniodawców medycznych od sierpnia 2014 r., potem jednak przesuwano kilkakrotnie ten obowiązek. Zgodnie z ostatnią nowelizacją ustawy o systemie informacji w ochronie zdrowia (art. 56) dokumentacja medyczna może być prowadzona w formie papierowej do 31 grudnia 2018 r. EDM ma wiele zalet (w tym czytelność), ale także wymaga większej dbałości o zabezpieczenie danych przed utratą i dostępem do nich osób nieuprawnionych. Ponadto ważny jest dobór funkcjonalnego oprogramowania w przystępnej cenie.

Podstawowe definicje związane...