Dłuższy termin przedawnienia roszczeń z tytułu błędów medycznych
W świetle obowiązujących od 9 lipca 2018 r. przepisów może się zdarzyć, że pacjent zyska niemal dodatkowy rok na dochodzenie roszczeń z tytułu błędu medycznego. Nowe przepisy skracają terminy przedawnienia z dziesięciu do sześciu lat. Roszczenia z tytułu czynów niedozwolonych, w tym również tzw. błędów medycznych, przedawniają się po trzech latach od momentu stwierdzenia szkody, lecz nie później niż z upływem dziesięciu lat od zdarzenia. Początek przedawnienia liczy się od momentu pozyskania informacji przez pacjenta o wadliwym leczeniu (np.: diagnozie, terapii czy zakażeniu).
Nowelizacja, co do zasady, nie zmienia terminu przedawnienia roszczeń z tytułu czynów niedozwolonych. Nadal pozostają to trzy lata od momentu dowiedzenia się o szkodzie, nie dłużej jednak niż 10 lat od zdarzenia, jednak zgodnie z nowym brzmieniem art. 118 Kodeksu cywilnego koniec terminu przedawnienia przypada na ostatni dzień roku kalendarzowego, chyba że termin przedawnienia jest krótszy niż dwa lata.
W podanym wyżej przykładzie termin trzech lat od daty dowiedzenia się o błędnej diagnozie ulegnie wydłużeniu do końca roku kalendarzowego. Tym samym roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej tym błędem medycznym ulegnie przedawnieniu 31 grudnia 2018 r.
W świetle nowych przepisów może się zatem zdarzyć, że pacjent zyska niemal dodatkowy rok na dochodzenie roszczeń. Nowe przepisy stosuje się również do roszczeń powstałych przed 9 lipca 2018 r.
[źródło: www.infor.pl]
Mogą zainteresować Cię również
Ortodoncja w praktyce
Zastosowanie śruby wachlarzowej do szybkiej ekspansji podniebienia w odcinku przednim – opis przypadku
Zwężenie górnego łuku zębowego jest jednym z najczęstszych problemów, jakie lekarz ortodonta napotyka w swojej praktyce. Nieprawidłowość ta nierzadko dotyczy jedynie przedniego odcinka szczęki, przy zachowanej prawidłowej szerokości w zakresie zęb...
Łączne leczenie ortodontyczne i chirurgiczne ciężkiej wady zgryzu klasy III ze zgryzem krzyżowym przednim i tylnym
W niniejszej pracy kazuistycznej przedstawiono przypadek dorosłego pacjenta z ciężką szkieletową wadą zgryzu klasy III, z ewidentnym niedorozwojem szczęki i nadmiernie rozwiniętą żuchwą, co powodowało zgryz krzyżowy przedni i tylny, a także przesu...
Optymalizacja estetyki szczęki w przypadku poważnie zniszczonego zęba z wykorzystaniem ruchu ortodontycznego i implantów zębowych
Celem niniejszej pracy jest przedstawienie leczenia urazowego uszkodzenia lewego centralnego zęba siecznego szczęki poprzez odbudowę wału dziąsłowego, przeprowadzenie ruchu ortodontycznego i wszczepienie implantu.