Endokorona – alternatywna metoda odbudowy zębów trzonowych leczonych endodontycznie ze znaczną destrukcją korony

Ząb odizolowano koferdamem, a następnie na jego powierzchnię nałożono kwas fosforowy (15 sekund na zębinę i 30 sekund na szkliwo), po czym obficie przemyto i osuszono, nałożono cement adhezyjny i utwardzano światłem przez 20 sekund.

Na endokoronę nałożono cienką warstwę podwójnie utwardzalnego cementu na bazie żywicy, po czym wprowadzono ją do zęba i polimeryzowano w odstępach 5 sekund, co ułatwiło usunięcie nadmiaru cementu. Następnie polimeryzowano przez 60 sekund na wszystkich powierzchniach. Wypełnienie sprawdzono pod kątem ewentualnych zaburzeń okluzji i wykończono za pomocą narzędzi ceramicznych (ryc. 8). Wygląd ostatecznej odbudowy ukazano na ryc. 9.

Dyskusja

Projektowanie odbudowy zębów trzonowych z dużą destrukcją korony, stanowiącej wyzwanie kliniczne, wymaga starannego planowania. Aby dokonać skutecznej odbudowy zapewniającej kliniczną trwałość zębów trzonowych, stomatolog musi wybrać jak najlepszą opcję leczenia.

Endokorona jest wygodnym rozwiązaniem dla wszystkich zębów trzonowych, szczególnie tych z niskimi koronami klinicznymi, ze zwapniałymi lub z wąskimi kanałami korzeniowymi [8]. Nie zaleca się jej jednak, gdy: nie można uzyskać wystarczającej adhezji, komora miazgi ma głębokość mniejszą niż 3 mm lub brzeg przyszyjkowy na większości obwodu ma szerokość mniejszą niż 2 mm [9].

Wykazano, że metoda ta ma wiele korzyści, gdyż cała procedura jest łatwa w wykonaniu, upraszcza etapy pobierania wycisku i chroni przyzębie [8, 10]. Ponadto, stosując materiał ceramiczny, wykorzystuje się jego zalety w postaci biokompatybilności i biomimikry, a współczynnik zużycia endokorony jest zbliżony do współczynnika zużycia naturalnego zęba. Co więcej – jednoczęściowa odb...