Wpływ fluoru – spojrzenie ogólne. Stałe aparaty ortodontyczne. Próchnica i profilaktyka

Substancje z twardej tkanki zęba są uwalniane do otaczającego płynu, a substancje z otoczenia są wchłaniane do zęba i osadzane w sieci krystalicznej lub na niej adsorbowane. Aby zęby pozostały nienaruszone, nie można uwolnić więcej materiału niż ponownie zintegrować. Powinna panować równowaga dynamiczna. Aby zapobiec nowym uszkodzeniom (takim jak próchnica czy erozja), należy zachować równowagę korzystną dla zębów. Decydujący wpływ na to mogą mieć odpowiednie odżywianie i higiena jamy ustnej. Fluor również wykazuje pozytywny wpływ na tę równowagę ze względu na swoje właściwości. Podczas leczenia ortodontycznego często dochodzi do zmian próchnicowych, zwłaszcza w okolicy zębów przednich i kłów. Biofilm osadza się na zamkach, a powszechnie stosowane środki pomocnicze (szczoteczka do zębów z pastą w domu, gumka polerska z pastą w gabinecie) nie docierają do ważnych miejsc. W niniejszym opracowaniu zaprezentowano nowe metody, takie jak Guided Biofilm Therapy (GBT) oraz sposoby służące lepszemu oczyszczaniu okolic zamków.

Sposób działania fluorków – zasady ogólne

Tkanki zęba

Twarda tkanka zęba składa się z wysoko zmineralizowanego szkliwa, a także zębiny i cementu, które zawierają znacznie więcej materiału organicznego. Głównym, ale nie wyłącznym składnikiem jest fosforan wapnia, który jest związany w hydroksyapatycie (HAP). Jednak w jego skład wchodzi również kilka innych jonów. Prowadzi to do mniej stabilnego, łatwiej rozpuszczalnego apatytu. W konsekwencji zwiększa to podatność szkliwa i kryształów zębiny na działanie kwasów. Jeśli tkanka twarda zęba zawiera jony fluorkowe (F^-), to tworzy się fluoroapatyt (FAP) lub mieszana postać, czyli hydro­ksyapatyt fluorku (FHAP). Ponieważ jony fluorkowe są mocniej zakotwic...