Interpretacja zdjęć rentgenowskich – cechy zmiany patologicznej

Struktura wewnętrzna

Strukturę wewnętrzną zmian kostnych opisano w poprzednim artykule z cyklu poświęconego interpretacji zdjęć rentgenowskich. Ponadto należy dodać, że zmiana może być jednorodna (zarówno osteolityczna, np. torbiel korzeniowa, jak i osteosklerotyczna, np. kostniak) lub niejednorodna. W przypadku zmian niejednorodnych we wnętrzu mogą występować przegrody (cienkie lub grube, pełne lub niepełne), zwapnienia o różnej wielkości, jak też możliwe do identyfikacji tkanki zębowe (np. w zębiakach). Spotyka się też charakterystyczne określenia struktury wewnętrznej:

• obraz matowego szkła lub mlecznej szyby – przebudowa beleczek kostnych w dysplazji włóknistej;

• obraz skórki pomarańczy – jak wyżej;

• obraz plastra miodu lub banieczek szampana – wielokomorowy szkliwiak;

• obraz naciągu rakiety tenisowej – śluzak zębopochodny;

• obraz kłaczków waty – nieregularnie rozłożona istota zbita – np. w chorobie Pageta.

Wielkość zmiany

W przypadku znalezienia zmiany patologicznej na zdjęciu rentgenowskim należy podać jej wymiary w centymetrach, unikając dawniej stosowanych określeń typu „wielkości pestki wiśni”. Wielkość zmiany nie jest jednakże szczególnie przydatnym elementem różnicującym, gdyż zmiana o takim samym charakterze, np. torbiel samotna kości, może zostać wykryta przypadkowo na zdjęciu wykonanym z innych wskazań i być mała, ale też może pozostawać nierozpoznana do czasu wywołania rozległej destrukcji kości z jej osłabieniem prowadzącym do złamania patologicznego....