Intruzja zębów siecznych – przegląd współczesnych technik

Streszczenie: Intruzja zębów siecznych to przemieszczenie zębów w kierunku dna zębodołu. Jest ono trudne nie tylko ze względu na złożoną biomechanikę, ale również na istniejące ryzyko resorpcji korzeni. Intruzja szczególnie wskazana jest u pacjentów ze zgryzem głębokim, uśmiechem dziąsłowym, wypukłym profilem i zwiększoną wysokością twarzy. Celem pracy jest przedstawienie i porównanie współcześnie stosowanych metod intruzji zębów siecznych na podstawie przeglądu piśmiennictwa, tj. łuku utility Rickettsa, 3-częściowego łuku Burstone’a, łuku Nandy i intruzji z wykorzystaniem miniimplantów. Każdą z przedstawionych metod można skutecznie przeprowadzić intruzję zębów siecznych, jednakże tylko intruzja z wykorzystaniem miniimplantów nie angażuje zębów bocznych.

Słowa kluczowe: intruzja, zęby sieczne, łuk utility Rickettsa, 3-częściowy łuk Burstone’a, łuk Nandy, miniimplanty

Intruzja górnych i/lub dolnych zębów siecznych jest często niezbędna podczas leczenia zgryzów głębokich. Szczególnie wskazana jest u pacjentów z pogłębionym nagryzem pionowym, z uśmiechem dziąsłowym, tzw. „gummy smile”, nadmiernie eksponujących zęby przednie, z wypukłym profilem czy też ze zwiększoną wysokością twarzy [1].

Intruzja to przemieszczanie zęba w kierunku dna zębodołu, powstające w wyniku przyłożenia siły skierowanej do wierzchołka korzenia, przechodzącej przez centrum oporu zęba. Siła ta działa bezpośrednio na niewielki obszar szczytu korzenia, dlatego jej wartość powinna być jak najmniejsza: od 8-10 g w przypadku górnych bocznych i dolnych zębów siecznych, do 12-15 g w przypadku górnych przyśrodkowych zębów siecznych [2].

Jak powszechnie wiadomo, efekt wypadkowy siły pionowej działającej na zęby sieczne zal...