Leczenie dwuetapowe pacjenta z nadmiernym starciem zębów – opis przypadku

Opis przypadku

Pacjent, lat 68, zgłosił się do Poradni Protetyki Stomatologicznej w celu odbudowy startych zębów oraz uzupełnienia braków w uzębieniu.

Zebrano wywiad: pacjent w stanie ogólnym dobrym, choruje na nadciśnienie tętnicze, przyjmuje leki, alergii nie podaje.

Badanie przedmiotowe

Wykonano badanie zewnątrzustne: mięśnie skroniowe – napięcie w normie obustronnie, mięśnie żwacze – napięcie wzmożone obustronnie, brak bolesności podczas palpacji, tor odwodzenia i przywodzenia prosty, brak odgłosów trzasków, trzeszczenia, przeskakiwania żuchwy podczas ruchów.

Pacjent nie zgłasza dolegliwości bólowych w obrębie stawów skroniowo-żuchwowych obecnie, w przeszłości również się nie pojawiały. Zmierzono zewnątrzustnie wielkość szpary spoczynkowej, która wynosiła ok. 5 mm. Dokonano pomiarów pięter twarzy, które w przybliżeniu były równej długości. W badaniu wewnątrzustnym oceniono błonę śluzową, która była różowa, wilgotna bez wykwitów. Badając przyzębie, zauważono stan zapalny dziąseł w odcinku przednim w żuchwie oraz kamień naddziąsłowy, język o prawidłowej ruchomości i kolorycie. W maksymalnie nawykowym zagryzieniu oceniono okluzję centralną: zęby starte w odcinku przednim w szczęce do kontaktów w tyłozgryzie, okluzja ekscentryczna: prowadzenie w protruzji na zębach 13, 23; prowadzenie 14, 13, 12, 11 w laterotruzji po stronie prawej, a po stronie lewej − 23, 22, 21. Okluzja ekscentryczna: prowadzenie 23 w protruzji, prowadzenie 13, 14 w laterotruzji po stronie prawej, 23 po stronie lewej.

Badania dodatkowe