Leczenie dwuetapowe pacjenta z nadmiernym starciem zębów – opis przypadku

Celem leczenia patologicznego starcia zębów jest przywrócenie pełnych łuków zębowych z wielopunktowymi kontaktami w okluzji statycznej i dynamicznej, co przekłada się na ustalenie prawidłowego położenia głów żuchwy w dołkach stawowych tak, aby podczas ruchów w okluzji ekscentrycznej uzyskać najmniejsze obciążenie struktur stawowych i najmniejszą aktywację mięśni (3, 7).

Ustalono plan leczenia przedprotetycznego:

1. Higienizacja: usunięcie złogów nazębnych.
2. Leczenie chirurgiczne: usunięcie zębów: 15, 37, 47.
3. Leczenie zachowawcze: 15, 26, 27, 38, 48.
4. Leczenie endodontyczne: 12, 11, 21, 22, 18.
5. Odbudowa startych brzegów siecznych 32, 31, 41, 42.

Pobrano wyciski anatomiczne szczęki i żuchwy w celu wykonania modeli diagnostycznych oraz wzorników zwarciowych z wałami w miejscach braków zębów oraz pokrytą powierzchnią zębów – tak, aby można było ustalić podwyższoną wysokość zwarcia.

Po analizie modeli zarejestrowano zwarcie w zgryzie konstrukcyjnym, zachowując zasady, zgodnie z którymi ustala się wysokość zwarcia u pacjenta bezzębnego (8). Rozpoczęto od położenia spoczynkowego żuchwy: pacjent rozluźniony w pozycji siedzącej z podpartą głową, tak, aby płaszczyzna Campera była równoległa do poziomu. Na skórze twarzy wyznaczono dwa punkty u podstawy nosa i najbardziej wystający punkt brody. Metodą fonetyczną kilkukrotnie ustalono pozycję spoczynkową żuchwy oraz dokonano pomiarów odległości pomiędzy wyznaczonymi punktami. Następnie dostosowano wzornik górny. Uwzględniono podparcie wargi górnej, płaszczyznę zwarcia równoległą do płaszczyzny Campera i linii źrenic, skorygowano wzornik dolny tak, aby zachować szparę spoczynkową ok. 2 mm. Zarejestrowano zwarcie centralne na podsta...