Leczenie dwuetapowe pacjenta z nadmiernym starciem zębów – opis przypadku

Założono, że plan może ulec zmianie ze względu na trudność w zaakceptowaniu przez pacjenta podwyższonej wysokości zwarcia, dlatego leczenie rozpoczęto od protez z nakładami (fot. 6-9), które traktowano jako rehabilitację protetyczną (4, 9, 10).

Pacjent pojawiał się regularnie na wizytach kontrolnych, jednak nie przystosował się do użytkowania protez z nakładami. Zgłaszał szczególnie trudności w jedzeniu, ale nosił protezy poza posiłkami oraz w nich spał. Z tego powodu przedłużono okres adaptacji zwarcia do 5 miesięcy.

W kolejnym etapie wykonano wax-up (fot. 10-13) i zdecydowano o usunięciu zęba 18 – ze względu na brak możliwości odbudowy protetycznej po leczeniu endodontycznym.

Osadzono wkłady z włókna szklanego (fot. 14) oraz odbudowano filary, aby móc osadzić korony tymczasowe z mock-upem.

Wykonano korony tymczasowe na podstawie mock-upu (fot. 15-16) oraz odbudowano kompozytem zęby 34, 35, 44, 45 do ustalonej wysokości zwarcia, a następnie usunięto nakład z protezy w żuchwie.

Zdecydowano o delikatnym zmniejszeniu długości zębów siecznych, gdyż zniekształcały mowę pacjenta, chociaż był zadowolony z ich fasonu. Nadal nie zaakceptował protezy w szczęce, jednak w żuchwie chętnie używał, odkąd nie było już nakładów.

Przystąpiono do opracowania zębów 12, 11, 21, 22 (fot. 17) w celu wykonania koron zblokowanych porcelanowych na podbudowie metalowej oraz zarejestrowano ponownie zwarcie.

Podczas kolejnej wizyty usunięto korony tymczasowe i przystąpiono do kontroli struktury metalowej koron zblokowanych (fot. 18-19). Pacjent został również ponownie poinf...