Leczenie zachowawcze torbieli korzeniowej
Wady pierwotnego leczenia endodontycznego:
- niewłaściwe określenie długości roboczej,
- niewłaściwe opracowanie kanałów (brak odpowiedniej stożkowatości),
- niewłaściwa dezynfekcja,
- niewłaściwa obturacja (2).
Nieszczelna odbudowa kompozytowa również mogła przyczynić się do przecieku bakteryjnego. Bezpośrednia odbudowa kompozytowa w tak dużym ubytku nie doprowadzi do szczelnego zabezpieczenia systemu kanałowego. Przyczyną tego jest skurcz polimeryzacyjny doprowadzający do utraty szczelności (3).
Wszystkie te niepowodzenia są związane z obecnością bakterii i ich toksyn.
Czynniki, które przeważają za podjęciem próby reendo zęba 36 z tak dużą zmianą, to:
- młody wiek pacjenta,
- pełne luki zębowe,
- dobrze rokująca pozostała ilość tkanek twardych zęba,
- dobra higiena jamy ustnej.
Cele powtórnego leczenia endodontycznego są takie same jak pierwotnego – eliminacja bakterii i zapobieganie rozwojowi dalszej infekcji (2).
Obecnie wielu endodontów prezentuje pogląd, że wszystkie rodzaje zapaleń przewlekłych tkanek okołowierzchołkowych stanowią wskazanie do podjęcia leczenia. W piśmiennictwie podaje się, że sukces niechirurgicznego powtórnego leczenia endodontycznego wynosi od 85% do 98% (3).
Po ustaleniu przyczyn niepowodzenia, wykonaniu testów diagnostycznych, przeanalizowaniu zdjęć RTG i postawieniu diagnozy: torbiel kieszonkowa, zaplanowano dwuseansowe ponowne leczenie endodontyczne. Wskazaniem do powtórnego leczenia endodontycznego są, tak jak w tym przypadku, bezobjawowe zęby trzonowe z przewlekłymi zmianami zapalnymi z towarzyszącą resorpcją okołowierzchołkową kości bez przetoki (4).
[...]
