Leczenie martwych zębów stałych z niezakończonym rozwojem korzenia po urazie – przegląd piśmiennictwa

Rozwój korzenia można również określić na podstawie obrazu radiologicznego według Moorresa, Fanninga i Hunta [7]:

Korzeń:

• Ri – początkowa faza tworzenia korzenia,
• R1/4 – tworzenie zarysów ścian korzenia, ukształtowanie korzenia w 1/4 długości,
• R1/2 – tworzenie połowy długości korzenia, rozbieżne ściany kanału korzeniowego,
• R3/4 – tworzenie 3/4 długości korzenia, równoległe ściany kanału korzeniowego,
• Rc – korzeń całkowicie uformowany.

Wierzchołek korzenia:

• A1/2 – wierzchołek w połowie uformowany,
• Ac – wierzchołek fizjologiczny zęba całkowicie uformowany.

Urazy jako przyczyna martwicy miazgi zębów stałych niedojrzałych

Główną przyczyną martwicy miazgi zębów stałych niedojrzałych są ich urazy mechaniczne – jest to najczęstsze ich powikłanie, do którego może dochodzić nawet po wielu latach [8-11]. Największy odsetek urazów występuje między 7. a 12. rokiem życia [9, 10]. Zjawisko dotyczy 25% dzieci w wieku szkolnym i 33% dorosłych [12]. Najczęściej dochodzi do złamania koron siekaczy przyśrodkowych szczęki [8-10, 12, 13]. Inne skutki urazu to: złamania pozostałych zębów w obrębie korony i korzenia (najczęściej klasy II i III wg Ellisa), nadwichnięcia, wtłoczenia oraz zwichnięcia boczne i całkowite [13, 15]. Zęby mleczne ulegają najczęściej zwichnięciu, natomiast stałe – złamaniu, co wynika z różnicy budowy i proporcji korzenia do korony [12].

W ocenie urazów zębów korzystamy z klasyfikacji klinicznej wg Ellisa [12, 14]:

• klasa I – złamanie korony zęba w obrę...