Leczenie umiarkowanych i ciężkich wad zgryzu klasy II za pomocą metody Invisalign® z korektą tyłożuchwia − opis przypadku
Podczas leczenia utrzymano doskonałą kontrolę pionową (ΔFMA = -10,5°) nawet przy zastosowaniu wyciągów elastycznych klasy II podczas etapu dodatkowych nakładek, w dużej mierze dlatego, że siły ekstruzyjne wywierane na zęby tylne były ograniczone do minimum. Brak otwarcia kąta płaszczyzny żuchwy umożliwił zwiększenie do maksimum poziomej składowej wysunięcia żuchwy, aby ustalić stabilną relację klasy I pod koniec leczenia.
Przeczytaj wszystkie artykuły z kategorii ORTODONCJA W PRAKTYCE
Podsumowanie
Ogólne przemyślenia i wnioski na temat tego, jak osiągnąć sukces dzięki korzystaniu z funkcji korekty tyłożuchwia
W przypadku pogłębionej krzywej Spee, w miarę przesuwania się żuchwy często będzie pojawiać się zgryz otwarty boczny/tylny. Wczesne usunięcie przeszkód zgryzowych przednich umożliwia żuchwie stopniowe wysuwanie się do komfortowej i stabilnej pozycji. Aby ułatwić zidentyfikowanie ryzyka przeszkód zgryzowych przednich i poprzecznych z potencjałem utworzeniem zgryzu otwartego bocznego, podczas pierwszej konsultacji należy poprosić pacjenta o wysunięcie żuchwy w teście czynnościowym w relacji do kłów. Powinno to ujawnić przeszkody zgryzowe przednie i obszary zwężenia łuku, które należy uwzględnić w planie leczenia nakładkowego.
Jeśli u pacjenta występują istotne przeszkody zgryzowe przednie, usilnie zaleca się zastosowanie nakładek w fazie przed korektą cofnięcia żuchwy (jako element leczenia Invisalign ® z korektą tyłożuchwia), aby wcześnie wprowadzić językowy tork korzeniowy/wargowy tork koronowy górnych zębów przednich. Nakładki stosowane przed korektą tyłożuchwia można też wykorzystać do poszerzenia łuku górnego, dystalnej rotacji górnych [...]
