Leczenie za pomocą mostu adhezyjnego na podstawie piśmiennictwa

Długoterminowość

Zitzmann i wsp. (16) w swoich badaniach potwierdzają przewagę uzupełnień jednobrzeżnych nad dwubrzeżnymi. Powikłania w uzupełnieniach jednoskrzydłowych wynosiły zaledwie 5,7%, natomiast w uzupełnieniach dwuskrzydłowych było to 22,2% w okresie 5-letniej obserwacji. Analizowali oni także uzupełnienia metalowo-ceramiczne, ale wskaźnik sukcesu terapeutycznego dla uzupełnień pełnoceramicznych wynosił 75,7%. W przypadku uzupełnień z tlenku cyrkonu najczęstszym powikłaniem było odklejenie (7,7% niepowodzeń), a w przypadku uzupełnień z ceramiki dwukrzemowo-litowej – złamanie (17,7% niepowodzeń). Jeszcze większy sukces w przypadku uzupełnień jednobrzeżnych z tlenku cyrkonu w przeciągu 10-letnich obserwacji zauważył Kern i wsp. (12). W żadnym uzupełnieniu wykonanym z tego materiału nie wystąpiły złamania podbudowy, nawet po urazie, a jedynie drobne odpryski ceramiki licującej lub odcementowanie.

W przypadku ceramiki z tlenku glinu infiltrowanego szkłem, podobnie jak w przypadku ceramiki z dwukrzemianu litu, najczęstszym powikłaniem były złamania (12). Tlenek cyrkonu ma większą wytrzymałość na zginanie oraz najlepsze właściwości mechaniczne spośród innych dostępnych ceramik dentystycznych (10, 17). Dzięki temu, że uzupełnienia z tlenku cyrkonu można ponownie zacementować, są uważane za rozwiązanie wolne od powikłań w przeciwieństwie do mostów adhezyjnych wykonanych z ceramiki dwukrzemowo-litowej bądź z ceramiki z tlenku glinu infiltrowanego szkłem (12). Jednak jak podkreśla Zitzmann i wsp. (16), jest to tak mało inwazyjna podbudowa, że nawet w przypadku niepowodzenia są nadal otwarte różne opcje dalszego leczenia.

Natomiast Komine i wsp. (18) w przeciągu dwuletniej obserwacji co 6 miesięcy wykonanego mostu jednobrzeżnego na podbudowie z tlenku cyrk...