Materiały wykorzystywane do rejestracji zwarcia

Autor: Ewa Szewczyk Data publikacji: 13.01.2020 r. Numer wydania: TPS 5/2019

Podsumowanie

Na rynku dostępna jest duża liczba materiałów, które znacznie różnią się pod względem właściwości między sobą (2, 23). Duża różnorodność mas do rejestracji okluzji dostępnych na rynku utrudnia wybór odpowiedniego materiału. Wybór ten powinien być świadomy i dostosowany do sytuacji klinicznej. Wybierając dany materiał do rejestracji okluzji, lekarz powinien mieć wiedzę na temat jego właściwości i brać pod uwagę jego ograniczenia, aby przyszłe uzupełnienia protetyczne nie wymagały nadmiernych korekt. Najważniejszymi cechami materiałów stosowanych do rejestracji okluzji są ich stabilność objętościowa oraz wytrzymałość, gdyż mogą ulec uszkodzeniom podczas transportu lub stracić dokładność wraz z upływem czasu od ich wykorzystania przy artykulacji modeli. Ze względu na swoje właściwości i stabilność objętościową masy poliwinylosiloksanowe oraz polieterowe zyskały na popularności.

Duża różnorodność elastomerów dedykowanych do rejestracji okluzji, które są dostępne na rynku, utrudnia wybór właściwego materiału. Badania dowodzą, że materiały te różnią się między sobą pod względem stabilności objętościowej, odporności na kompresję i elastyczności. Dzięki wykorzystaniu materiałów o pożądanych właściwościach możliwe jest przeniesienie prawidłowej relacji między szczęką a żuchwą pacjenta do artykulatora. Przede wszystkim umożliwia to wykonanie uzupełnienia idealnie dopasowanego do warunków zwarciowych pacjenta, które nie będzie wymagało nadmiernych korekt lub powtórzenia etapów pracy. Nadmierne korekty wiążą się z pogorszeniem właściwości uzupełnienia, dodatkowymi kosztami oraz niepotrzebnym stresem pacjenta i lekarza.

lek. dent. Ewa Szewczyk - NZOZ Miladent Przychodnia Implantologiczno-Stomatologiczna
kierownik jednostki: lek. stom. Dominik Łoś

Piśmiennictwo