Klasyczne i współczesne metody obrazowania radiologicznego w diagnostyce stomatologicznej – cz. I
Zdjęcia wewnątrzustne
Do bardziej szczegółowej diagnostyki wykorzystywane są zdjęcia wewnątrzustne. Zaliczamy do nich zdjęcie zębowe (najbardziej popularne) oraz zdjęcie zgryzowe i skrzydłowo-zgryzowe.
Zdjęcia skrzydłowo-zgryzowe
Zdjęcia skrzydłowo-zgryzowe swoją nazwę zawdzięczają skrzydełku zamontowanemu na kliszy rentgenowskiej. Skrzydełko w trakcie projekcji znajduje się pomiędzy zębami górnego i dolnego łuku zębowego. Zdjęcie uwidacznia zarówno korony zębów górnych i dolnych, natomiast nie widać korzeni zębów ani tkanek okołowierzchołkowych (fot. 2). Dlatego wskazania do wykonania zdjęć skrzydłowo-zgryzowych dotyczą przede wszystkim oceny przyzębia brzeżnego w chorobach przyzębia. Umożliwiają również ocenę powierzchni stycznych zębów, wykrycie próchnicy pierwotnej i wtórnej powierzchni stycznych oraz ocenę wypełnień klasy drugiej wg Blacka. Na podstawie tych zdjęć możemy dodatkowo ocenić kształt i wielkość komór zębów, ocenić obecność zębiny wtórnej i zębiniaków w komorze, mogących utrudniać leczenie endodontyczne (5, 6).
Zdjęcia zgryzowe
Kolejną grupą zdjęć wewnątrzustnych wykorzystywanych w stomatologii są zdjęcia zgryzowe. Nazwa zdjęcia pochodzi od metody wykonania zdjęcia, bowiem film ustawia się w jamie ustnej w płaszczyźnie zgryzu. Zdjęcia zębowe możemy podzielić na zdjęcie szczęki i żuchwy, a w zależności od ustawienia tubusa lampy wyróżniamy zdjęcie standardowe: osiowe i skośne.
Wskazania do wykonania zdjęć zgryzowych w szczęce dotyczą diagnostyki obecności i położenia zatrzymanych zębów, głównie kłów, jak również zębów nadliczbowych, dodatkowych (fot. 3). Dodatkowo na podstawie tych zdjęć możemy ocenić rozległość zmian patologicznych [...]
