Klasyczne i współczesne metody obrazowania radiologicznego w diagnostyce stomatologicznej – cz. I

Zdjęcia wewnątrzustne

Do bardziej szczegółowej diagnostyki wykorzystywane są zdjęcia wewnątrzustne. Zaliczamy do nich zdjęcie zębowe (najbardziej popularne) oraz zdjęcie zgryzowe i skrzydłowo-zgryzowe.

Zdjęcia skrzydłowo-zgryzowe

Zdjęcia skrzydłowo-zgryzowe swoją nazwę zawdzię­czają skrzydełku zamontowanemu na kliszy rentge­nowskiej. Skrzydełko w trakcie projekcji znajduje się pomiędzy zębami górnego i dolnego łuku zębowego. Zdjęcie uwidacznia zarówno korony zębów górnych i dolnych, natomiast nie widać korzeni zębów ani tka­nek okołowierzchołkowych (fot. 2). Dlatego wskazania do wykonania zdjęć skrzydłowo-zgryzowych dotyczą przede wszystkim oceny przyzębia brzeżnego w choro­bach przyzębia. Umożliwiają również ocenę powierzch­ni stycznych zębów, wykrycie próchnicy pierwotnej i wtórnej powierzchni stycznych oraz ocenę wypeł­nień klasy drugiej wg Blacka. Na podstawie tych zdjęć możemy dodatkowo ocenić kształt i wielkość komór zębów, ocenić obecność zębiny wtórnej i zębiniaków w komorze, mogących utrudniać leczenie endodon­tyczne (5, 6).

Zdjęcia zgryzowe

Kolejną grupą zdjęć wewnątrzustnych wykorzystywa­nych w stomatologii są zdjęcia zgryzowe. Nazwa zdję­cia pochodzi od metody wykonania zdjęcia, bowiem film ustawia się w jamie ustnej w płaszczyźnie zgryzu. Zdjęcia zębowe możemy podzielić na zdjęcie szczęki i żuchwy, a w zależności od ustawienia tubusa lam­py wyróżniamy zdjęcie standardowe: osiowe i skośne.

Wskazania do wykonania zdjęć zgryzowych w szczę­ce dotyczą diagnostyki obecności i położenia zatrzyma­nych zębów, głównie kłów, jak również zębów nadlicz­bowych, dodatkowych (fot. 3)....