Mikrochirurgiczne leczenie zmian okołowierzchołkowych klasy C wg klinicznej klasyfikacji przypadków endodontyczno-chirurgicznych

Wskazania do zabiegów mikrochirurgii endodontycznej [3-5] obejmują:

• zęby objawowe – będące następstwem niepowodzenia wcześniejszego leczenia kanałowego (powodowane nieodpowiednią preparacją chemomechaniczną i pozostawieniem infekcji w systemie kanałowym lub wtórną infekcją na skutek nieszczelnego wypełnienia głównie okolicy przyszczytowej),
• odrębności budowy anatomicznej – kanały zakrzywione, S i C-kształtne, zwyrodnienia wapniowe, zębiniaki i inne elementy anatomiczne utrudniające prawidłowe opracowanie chemomechaniczne i uszczelnienie systemu kanałowego,
• błędy proceduralne, np.: utratę długości roboczej, perforacje, złamania instrumentów endodontycznych, przepełnienie lub niedopełnienie kanałów,
• operacje diagnostyczne, np. biopsję zwiadowczą (ang. exploratory surgery),
• poprzeczne złamanie korzenia w okolicy wierzchołkowej.

Przeciwwskazania to:

• przeszkody anatomiczne (bliskość zatoki szczękowej, otworu bródkowego),
• znaczna ruchomość zęba,
• zanik pionowy i poziomy kości w przebiegu chorób przyzębia,
• niekorzystny stosunek korony klinicznej do korzenia zęba,
• czynniki ogólnomedyczne (niewyrównana cukrzyca, dializa, zaburzenia krzepnięcia, obniżona odporność, stan po radioterapii w obrębie głowy i szyi),odroczenie zabiegu (niedawno przebyty zawał mięśnia sercowego, radioterapia, pierwszy i trzeci trymestr ciąży).

Kim, Pecora i Rubinstein [6] zaproponowali kliniczną klasyfikację przypadków endodontyczno-chirurgicznych (ryc. 4), sugerując też metody leczenia (tab. 1).