Mikrodoncja – opisy przypadków i leczenie

Streszczenie: Mikrodoncja jest schorzeniem, w którym wymiary jednego zęba lub więcej zębów są zmniejszone. Najczęściej dotyczy zębów 12 i 22. Mikrodoncja może występować w uzębieniu mlecznym i stałym. Pacjenci zgłaszają się do lekarza dentysty w celu poprawy estetyki uśmiechu. Leczenie wymaga postępowania interdyscyplinarego: ortodontycznego, zachowawczego, protetycznego oraz chirurgicznego. W artykule przedstawiono przypadki pacjentów z mikrodoncją oraz opisano możliwości terapii tej wady.

Słowa kluczowe: mikrodoncja, korona, odbudowa kompozytowa, odbudowa bezpośrednia, odbudowa pośrednia

Mikrodoncja to schorzenie, w którym jeden ząb lub więcej zębów jest mniejszych niż normalnie [1]. Shafer, Hine, Levy klasyfikują ją na następujące typy:

1. mikrodoncja zlokalizowana (ogniskowa) pojedynczegozęba,

2 . względnie uogólniona mikrodoncja z powodu stosunkowo dużych szczęk,

3. prawdziwie uogólniona mikrodoncja obejmująca wszystkie zęby [2].

Mikrodoncja pojedynczego zęba jest nierzadkim schorzeniem. Jedną z najczęstszych form zlokalizowanej mikrodoncji jest zaburzenie wymiarów i kształtu zęba 12 lub 22, który wówczas nazywa się „bocznym kołkiem” (peg lateral) [3]. Powierzchnie mezjalne i dystalne jego korony są zbieżne, zwężające się ku brzegowi siecznemu; korzenie często są krótsze niż normalnie. W przypadku dużych szczęk z zębami o prawidłowych rozmiarach rozpoznaje się mikrodoncję względną, która – de facto – jest iluzją optyczną [5]. Może tak się zdarzyć, kiedy dziecko odziedziczy rozmiar szczęki po jednym z rodziców, n...